وقتی برده داری در #لیبی پس از آزادشدن توسط آمریکا و اروپا را میبینم، و آنرا با زندگی مردم #کره_شمالی مقایسه می کنم، ایمان میآورم که تنها راه زندگی شرافتمندانه و آزاد، «بی اعتمادی به غرب و مقتدر شدن» است! سرنوشت لیبی، نماد «مذاکره و اعتماد» به دول غربی است! " Hamed Sarrafpour"

نخوان و برده بمان! بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۴۳ در طول سلطه و نفوذ #استعمار_ایتالیا بر کشور #لیبی، هیچ لیبیایی مجاز به تحصیل در سطح دبیرستان نبود. اگر چه تعدادی مدارس حرفه‌ای در جهت نیاز خود ایتالیایی‌ها تاسیس شد، اما آموزش به زبان ایتالیایی انجام می‌شد و همه کوشش‌ها در جهت پیاده کردن فرهنگ و زبان ایتالیایی به کار می‌رفت. این روش تا آنجا ادامه یافت که بیم آن می‌رفت زبان عربی به بوته فراموشی سپرده شده و جای خود را به زبان ایتالیایی دهد. جمعیت #بیسواد لیبیایی‌ها در زمان استقلال لیبی (۱۹۵۱) ۹۰ درصد بود و تنها ۱۰ درصد کوره سوادی داشتند که سهم #بانوان باسواد از آن، صفر بود! كتاب لیبی و تاریخ، ص ۲۹۷ بهرام افراسیابی