🔷#وظایف_شهروندی من در قبال چالش‌ها قسمت هفتم/#قناعت ✅امام علی (ع) قناعت را بهره‌مندی از دنیا به‌اندازه کفایت و رفع نیازِ ضروری می‌دانند (حکمت 371 نهج‌البلاغه). ضدِ آن، اسراف (هدر دادن منابع و سرمایه) است. ✅#قناعت در ابعاد مختلف (فردی-اجتماعی)، #آثار_شگرفی دارد که به برخی از آن‌ها با استناد به آموزه‌های معصومین (ع)، اشاره می‌کنیم: 1️⃣احساس رضايت از زندگی، #آرامش و دوری از غم (نهج‌البلاغه، حكمت 371). 2️⃣ #بی‌نیازی (بحار الأنوار ج‏2، ص: 54) 3️⃣#گواراترين زندگی (غررالحکم، ص.390-391). 4️⃣#سروری (بحار الأنوار ج‏68، ص: 346) 5️⃣#گنج پایان‌ناپذیر (نهج‌البلاغه، حکمت 57). 6️⃣#عزت (غررالحکم، ص. 20). 7️⃣و... 🔹#نتیجه ✅یکی از وظایف شهروندی من این است که از #منابع (غذایی، حامل‌های انرژی و...) به‌اندازه نیاز ضروری و #درست_استفاده کرده و از هدر رفت آن جلوگیری نمایم.این امر در رشد اقتصادِ خانواده و کشور،نقش به سزایی دارد. ✍️علی‌اکبر صیدی

✫⇠#خاکریز_اسارت(۱۷۶) ✍نویسنده:آزاده قهرمان،رحمان سلطانی 💢قسمت صد و هفتاد و ششم:آقا جمال و بر و بچ 🍂یکی از ابتکارات بچه‌ها که تا مدتی جذابیت خاصی داشت، نشریۀ مخفیانه‌ای بود که به اندازۀ یه دفترچه جیبی با عنوان«آقا جمال و دوستان» تهیه و به افراد برای مطالعه داده می‌شد. جذابیتش این بود که اوّلین نشریه دست ساخت بچه‌ها در کمال محدودیت و با امکانات صفر بود که به زیبایی تهیه می‌شد و مطالب متنوع از جوک و لطیفه تا حدیث و داستان و حکایت کوتاه و درسهای اخلاقی و تحلیل سیاسی و معما داشت و هیچ‌کس نمی‌دونست این آقا جمال کیه!. حالا جالبه بدونید کاغذ و قلمش چگونه تهیه می‌شد و مطالبش از کجا میومد؟! 🔸️کاغذ این نشریه از جلد بسته‌های سیگار و لایه‌های نازک جلد پاکت پودر لباسشویی تهیه می‌شد و با نخ و سوزن به هم دوخته می‌شدن. برای تهیه لایه‌های کاغذ، پاکت پودرها که خالی می‌شد، شب تا صبح اونها رو داخل آب قرار می‌دادیم و روز بعد با ظرافت خاصی چند لایه نازک از اون جدا می کردیم و طوری که بعثیها نفهمن جلوی آفتاب قرار می‌دادیم تا لایه‌ها خشک بشه و با گذاشتن زیر پتوها صاف می‌شد. معمولاً از هر تکه پاکت پودر، پنج شش لایۀ نازک تهیه می‌شد و برای نشریه، مورد استفاده قرار می‌گرفت. برای نوشتن هم از مدادهای بند انگشتی که از کار نقاشها جا می‌موند و برای اونها قابل استفاده نبود و یا از تکه‌های لوله شدۀ سرب که کارگرها از بیرون با خودشون میاوردن و بصورت قاچاقی تحویل مسئول فرهنگی آسایشگاها می‌شد برای نوشتن استفاده می‌کردیم. ♦️یه مداد بند انگشتی در اردوگاه ما که همه چیز ممنوع بود به اندازه یه#گنج، ارزشمند بود و از طرفی از هر کسی گرفته می‌شد جرمی سنگین به حساب میومد که به سلول انفرادی و شکنجه‌های سخت منتهی می‌شد. لذا در نگهداری اون بشدت دقت می‌کردیم. در آسایشگاه یکی از این مدادهای بند انگشتی در اختیار من بود و مثل جانِ شیرین ازش محافظت می‌کردم و وقتی کار نوشتن تموم می‌شد داخل خمیر دندانم قرار می‌دادم که در وقت تفتیشِ بعثیها لو نره. لو رفتن یه مداد علاوه به خطر افتادن جان خود فرد، چند نفر نقاشی که داشتیم رو هم به درد سر و زیر شکنجه می نداخت چون بعثیها می‌فهمیدن کار اونهاس و غیر از نقاشها احدی دیگه، مداد در اختیار نداشت... ایتا 🌎 @shahidmostafamousavi سروش https://splus.ir/joingroup/HOKBJShtu8yPz4QRleG0U9mk splus.ir/900404shahidmostafamousavi روبیکا https://rubika.ir/joing/DBAHAGAG0BZAYBPVVJUXCKDXLZRDUNWV ╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯‌‌