12.22M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
♦️حافظ شیرازی در یکی از زیباترین غزلیات خود گفتگویی را ترسیم می کند با باده فروش. در آغاز این غزل آمده است:
▪️دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
▪️خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده
♦️پس از این با دیدن حال حافظ، باده فروش او را نصحیت می کند و می گوید:
▪️شست شویی کن و آنگه به خرابات خرام
▪️تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده
▪️پاک و صافی شو و از چاه طبیعت بدرآی
▪️که صفایی ندهد آب تراب آلوده
♦️حافظ نصیحت او را با مهربانی و عشق پاسخ می دهد:
▪️گفتم ای جان جهان دفتر گل عیبی نیست
▪️که شود فصل بهار از می ناب آلوده
♦️او در توضیح حال خود به نکته ای از سالکان طریق #عشق اشاره می کند و می فرماید:
💠 آشنایان ره عشق در این بحر عمیق
💠 غرقه گشتند و نگشتند به #آب آلوده
♦️پس از بیان این نکته از سوی حافظ، باده فروش آن را با عتاب پاسخ می دهد:
▪️گفت حافظ لغز و نکته به یاران مفروش
▪️آه از این لطف به انواع عتاب آلوده
⚫️ سید حمید برقعی از تعبیر حافظ در آن نکته بهره جسته و در شعر خود تشنگی حضرت عباس پس از دیدار با علقمه را این گونه توصیف می کند:
♣️ ماه اگر چه همه ی علقمه را پیموده
♣️ غرقه گشته ست و نگشته ست به آب آلوده
پی نوشت:
شعر زیبای سید حمید برقعی در چارپایه خوانی الشریعه را ببینید
💠 @sm_javaheri