بحث مفصلی هست من ایشالا فردا براتون ویس میذارم

باسلام. خداقوت. یه سوال داشتم. دریکی ازمطالب کانال وزین شما گفته شده که فلسفه نتوانسته است تصویری از حیات پس از مرگ ارایه دهد این مطلب بسیار مبهم است و به نظر قابل نقد. روانشناسی رو کاملا قبول دارم چه غربی آن و چه شرقی آن که نسبت به موضوع مرگ و حیات بعدازآن وحتی موضوعات اساسی اخلاق بسیار ضعف دارد والکن است. اما فلسفه ای که موضوع وجود و...میپردازد ( نه فلسفه بماهو فلسفه) نمیتواند نسبت به حیات پس از مرگ بی تفاوت یا بی دغدغه باشد وساکت. اگر مطلبی در توجیه اون نقد به ذهن مبارک رسید عنایت کنید استفاده کنیم.

عرض بحضورتان بنده با توجه به شرایط و دغدغه ها و علاقه هایم در مورد سیر تحصیلی ام برایم سوال جدی و مهمی پیش آمده. حقیقتش بنده قبلا سخنرانی های مختلفی از علی اکبر رائفی پور و برخی دیگر از اساتید و برخی مستند ها و برخی متن ها و برخی مقالات پیرامون بحث تاریخ اسلام و غرب و تزکیه نفس و فراماسونری و امثالهم و برخی کتب علامه مرتضی رضوی و کتاب آنسوی مرگ را مطالعه کرده ام. و همچنین کتاب تفسیر تک جلدی آقای مکارم شیرازی و بخشی از کتاب تفسیر قرآن تک جلدی نور آقای محسن قرائتی. و همچنین برخی کتب پایه اول حوزه مثل بخشی از صرف ساده و برخی کتب اخلاقی و کتاب درآمدی بر منطق. حدود ۲ سال قبل به شکاکیت در عقاید خود رسیدم و به این نتیجه رسیدم که بر پایه این اطلاعات سطحی که نمیشود زندگی کرد و برای همین با تفکر جدی تر علاوه بر ایجاد پرسش های جدی پس طی تحقیقاتی، هدف خودم را نیز جهان بینی حق و سپس قرار دادن ایدئولوژی حق بر پایه آن قرار دادم. پس برای رسیدن به این با برخی از افراد حوزوی مشورت گرفتم و آنها به من پیشنهاد خواندن برخی کتب کلامی مثل کتاب اصول عقاید آقای قرائتی و علامه مصباح را پیشنهاد دادند و در کنار اینها گفتند برخی سخنرانی های آقای پناهیان گوش داده شود. همچنین کتب سه گانه کلیات علوم اسلامی شهید مطهری را مطالعه کردم. ولی حقیقتش بعد از خواندن و مطالعه اینها پس خیلی قانعم نکردند و حتی سوالاتم بیشتر شد و کمی دلسرد شدم از پاسخ آنها. در ادامه از آنجایی که آشنایی اجمالی با فلسفه داشته بودم به سمت این علم کم کم رفتم و دیدم واقعا این علم پاسخگوی واقعی بنده خواهد بود پس شروع به تحقیقاتی پیرامون این علم و سپس آغاز به سیر مطالعاتی در این علم کردم و کتاب هایی مثل کتاب فلسفه برای نوآموزان و فلسفه به زبان ساده و الفبای فلسفه و خودآموز فلسفه و بخشی از دنیای سوفی را خواندم. همچنین در کنار آن هم، با برخی از افراد در فضای مجازی که در فلسفه مشغول هستند آشنا شدم. همچنین به برخی سخنرانی های آقای دینانی و مصطفی ملکیان و بیژن عبدالکریمی و نصرالله حکمت و... توجه کردم. نتیجه این بود که از عقلانیت این علم دلگرم شده و در ادامه قصد ادامه فلسفه تا رسیدن به هدفم را داشتم. در بعد با استاد احمد فرحانی و استاد علی فرحانی آشنا شدم و واقعا این دو بزرگوار تاثیر بزرگی را بر بنده گذاشتند و ابهت فلسفه اسلامی را از طریق اینها دیدم. همچنین اینها باعث شدند هدفم را کامل تر ببینم و هدفم را جهان بینی حق و امتداد آن قرار دهم و شدت شوق رسیدن به هدفم افزایش یافت. از طرفی دیگر هم خود را در برابر حقیقت مسئول دانسته و برای همین خود را مسلمان به حساب نمی آورم و دین و ادعای خود را بر پایه حق قرار داده ام و در حال تحقیق و پیگیری جدی هستم و نتیجه آن هر چه میخواهد باشد ولی حق باشد. بنده الان کلاس دوازدهم رشته علوم انسانی هستم و دیپلمم را امسال میگیرم. سال قبل بنده در یکی از مدارس علمیه قم قبول شدم ولی حقیقتش همین که چند روز مانده بود بروم، برایم شک و سوال شد که هدف بنای حوزه با هدف و دغدغه من که یکی نیست و برای همین از حوزه دلسرد شده و نرفتم. بعد از این قصد داشتم که هیچ جا نروم و با مطالعه آزاد به هدفم بپردازم ولی به لطف وجود استاد فرحانی و برخی دیگر از دوستانم به علت آسیب ها و ضرر هایی که این کار داشت پس پشیمان شدم و انجام ندادم. امسال هم که دیپلمم را میگیرم و سال بعد باید به دانشگاه یا حوزه بروم. اکنون سوال بنده این است که طبق تجربیات شما بزرگوار عزیز: آیا بنظر شما، بنده در سیر آموزشی به حوزه علمیه رفته و سیر محتوایی را فلسفه قرار دهم؟ یا اینکه به دانشگاه های حوزوی مثل دانشگاه شهید مطهری و امام صادق و رضوی که هم مدرک حوزه و هم مدرک آکادمیک میدهند بروم و سیر آموزشی و محتوایی را فلسفه قرار بدهم؟

خیلی ببخشید که پرحرفی کردم. چون قصدم مشورت دقیق گرفتن از شما بزرگوار میباشد اینقدر شد. همچنین بسیار ممنون میشوم که پاسخ بنده را بدهید و امید دارم که پاسخ شما راهگشای بنده باشد‌. 🌹🌹🌹

سلام و عرض ادب چشم من سر فرصت مطالعه می‌کنم و عرض می کنم

بسیار خوب خیلی لطف میکنید.🌹

سلام و خسته نباشید خدمت شما عزیز ببخشید مجدد مزاحتمان شدم میخواستم اگر میشود لطف کنید و نظر شریفتان را بفرمایید.🌹🌹🌹

بسیار متشکرم که راهنمایی میکنید و سالم باشید. همانطور که میفرمایید فلسفه اسلامی واقعا در حوزه است و بنده هم به همین علت قصد تحصیلات حوزوی دارم و مشکل خاصی هم ندارم. پس قصد اساسی تحصیل بنده حوزه است. فقط چند سالی است که دانشگاه هایی هستند که هم مدرک و دروس حوزوی میدهند و هم فضای حوزوی تقریبا در آنجا پابرجا است و مثلا حجره و مباحثه و... را دارند و از این لحاظ مثل دیگر حوزه ها میباشد. ولی به علاوه اینها، برخی دروس رشته های تخصصی مثل فلسفه و کلام هم پس توسط اساتید خوبی آموزش داده میشود و مدرک آکادمیک آن هم میدهند. به هر حال مسیر طولانی در پیش است. بنده هم به قول خودتان بین دو راه قرار گرفته ام در آغاز: ۱. یا به همین دانشگاه حوزوی روم که عرض کردم و آن هم فقط به مدت چهار سال که هم مدرک کارشناسی میدهند و هم مدرک سطح ۱ و بقیه راه را جاهای دیگر مثل مراکز تخصصی یا... ادامه بدهم نه اینکه حتما در دانشگاه باشد. ۲. یا به حوزه های علمیه که زیر نظر مرکز مدیریت است که دروس مضاعف مثل دانشگاه های حوزوی ندارد بروم و سپس بقیه مسیر را در مراکز تخصصی بروم. شما فرمودید که محیط دانشگاه های حوزوی شلوغ است ولی حوزه خلوت تر است. اگر میشود در این رابطه بیشتر توضیح دهید که آیا منظورتان کمبود وقت در دانشگاه های حوزوی برای برنامه های خود است یا چونکه دروس زیاد هست پس از کیفیت آنها کاسته شده؟ بازهم تشکر میکنم بابت اینکه لطف میکنید و تجربیات با ارزش تان را میفرمایید.