مرگ عشق نزدیک شده بود. شادی،محبت،شور،غرور،خشم،دیوانگی و مستی،هرکدام سیاه پوش به باغ دلبرانه ی عشق،برای خداحافظی با عشق آمده بودند. اما انگار عشق منتظر کسی دیگر بود. او منتظر آرامش بود. از همه پرس و جوی آن را میکرد ولی هیچکس از آن خبر نداشت. شادی و محبت برای آنکه بیشتر از این گرگِ جایِ خالیِ آرامش،چشمِ عشق را شکار نکند،تصمیم به سرودن آوازی گرفتند. مستی و دیوانگی،نوازندگی را به عهده گرفتند. آنها ساعت ها خواندند و نواختند. عشق به خیابانِ مشرِف به باغ،که باران برگ های پاییزی در آن،خود را به رخِ چشمِ منظره میکشاندند خیره شده بود و به صدای دلنشین اجرای گروهشان که برگ های درختان باغ را به رقصیدن وادار کرده بود گوش میداد و همچنان صبر میکرد. بیچاره تر از عاشق بی صبر کجاست؟... #مولانای‌جان ✍زهراافکارآزاد

بیچاره ٺر از عاشـــق بے صبر ڪجاست؟ #مولانای‌جان #عشق 💞 #محبت ❣ ❤️ @chaharrah_majazi