‌ ‌ 🔸 در تاریخ تجدد، گریختن به امر موهوم در همه انسان‌ها به ظهور آمد، منتها متفکران متوجه این امر (وضع تهیِ فعالیت‌های بشر جدید) هستند. 🔹 یعنی متوجه تهی بودن پناه بشرِ جدید که همان مفهوم گرایی به جای حقیقت گرایی است، می‌باشند. 🔸 تفکر جناب ملاصدرا و هایدگر زمینه‌ای جهت اندیشیدن به نیست انگاری و نحوه عبور از آن است که غفلت از ریشه نیست‌انگاری که همان غفلت از هستی است عملاً زندگی را همچنان سرد و بی‌روح نگه داشته است... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 استاد طاهرزاده ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌‌ ‌ 🔸 نیچه، افلاطون را نخستین فیلسوف نیست‌انگاری می‌خواند که با عالم مُثُل حجابی بر خاک کشیده و بشر را از حقانیت وجود خود بیگانه کرده‌است. همان کاری که بودا در مشرق بدان دست یازیده بود. 🔹 نیچه بدین‌سان دفتر تاریخ سه هزارساله حکمت شرقی و فلسفه غربی را می‌شوید تا عالمی دیگر طرح افکنده شود و انسان در خاک به تجربه‌ای از زمان باقی دست یابد. 🔸 ازاین‌پس بحران عصر مدرن آغاز شد. هرگونه فلسفه‌ی عقلی اصیل به پایان رسید. ایمان دینی و نظامات کلیسایی نیز چون سنت فلسفی نمی‌توانست منشأ اثر گردد. 🔹 تکنولوژی و سیبرنتیک قائم‌مقام فلسفه ۲۵۰۰ ساله غرب شد. شرق نیز حکمت معنوی خود را در کلمات بیگانه از روح و معنا گم کرد و زائر زیارت‌گاه‌های پرت غرب که همان نظام تکنیک و شگفتی‌های آن بود، شد. 🔸 و نزاع بین عقل و وحی اکنون به نزاع پوزیتیویست ها و نوکانتی‌ها با فیلسوفان اگزیستانسیالیسم، که در جستجوی راهی برای حیات انسان در جهانی بودند که تهی از معنایی معقول شده بود، تبدیل گردید. 🔹 پس باید تفکر به بازاندیشی در سیره سنت فلسفی و دینی در آن‌چه باز نیندیشیده مانده بود فراخوانده می‌شد. 🔸 این فراخوانی در پرتو تفکر معنوی شرق در آثار بی‌سابقه پس‌از رنسانس چون «تجلی امر قدسی» رودولف اوتو و سیر به وجود و ساحت قدس در آثار هایدگر آغاز راهی نو برای تفکر بود. ‌ ‌ 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر محمد مددپور 📗 کتاب حکمت دینی و یونان‌زدگی در عالم اسلامی 🔖 صفحه ۱۳ ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 هگل در اوج متافیزیک، روح یا انسان را در اصطلاح بی‌قراری می‌خواند که برای رسیدن به قرار در طول تاریخ، جنگ‌ها کرده، خون‌ها ریخته و جان‌ها تقدیم کرده. 🔹 این مرگ در فلسفه هگل بسیار جدی است. مدرنیته در واقع بر همه کشتگان تاریخ سوار است. این قرار را که پس از بی‌قراری رخ می‌دهد، هگل آزادی مطلق می‌نامد یعنی آنجایی که گویی سفر تمام شد، آزادی مطلق روی می‌دهد و این، غایت نظر گرفتن است برای کل تاریخ. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر سید محمدتقی چاوشی 🎙 درسگفتار فلسفه و سفر ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 نسبت میان تفکر و عمل آدمیان بسیار پیچیده و دشواریاب است. به‌طورکلی می‌توان گفت که هر دوران تاریخی با اصول فکری خاصی قوام یافته است 🔹 و این اصول کم‌وبیش فکر و رأی و عمل و رفتار مردمان دوران را نیز راه می‌برد و تا زمانی‌که استحکام دارد، حتی بر همه‌چیز و همه کار نظارت می‌کند. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 📗 کتاب بر نامه فیلسوف 🔖 صفحه ۴۸۱ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 با حضور در جهان جدید است که انسان می‌تواند از همه میراث گذشته خود به خوبی استفاده کند تا در آینده‌ای که در پیش است حاضر شود. 🔹 انسان موجودی است تاریخی و اگر نتواند گذشته خود را در آینده آن هم با هویت تاریخِ آینده حاضر کند، به نحوی گرفتار نوعی نیست‌انگاری خواهد شد.  🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 استاد طاهرزاده ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 رنسانس بشر را به خاک و شکوه و جلال این جهان می‌خواند و جمال عهد یونان را می‌ستود و قدسیان را هم در خاک نه در افلاک می‌جست. 🔹 پس‌از این، فضای هندسی "کوپرنیکوسی" و دین اصلاح‌شده عقلی "لوتری" و "کالوَنی" به‌رغم عقل ستیزی صوری آنان و جهان ماشینی و نفس خودآگاه دکارت، در تاریخ ۴۰۰ ساله غرب به جان آزموده شد. 🔸 روح تجدد یافته تفکر یونانی-رومی با دکارت رسمیت یافت. هر آن‌چه با عقل جزوی تحقق‌پذیر نبود چونان بت‌های چهارگانه «بیکنی» باید طرد می‌شد. ‌ ‌ 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر محمد مددپور 📗 کتاب حکمت دینی و یونان‌زدگی در عالم اسلامی 🔖 صفحه ۱۳ ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 اگر حکمت متعالیه یک مسئله جدی برای مرحوم بیدآبادی می‌شود چون متوجه افولی است که باید دوباره بازخوانی شود تا بتواند یک آینده‌ای را ببیند. 🔹 چرا دلسوزترین افراد جامعه راه حکمت و فلسفه را در پیش گرفتند؟... چون متوجه همین بی‌فکر شدنی هستند که مصائب ساز است 🔸 و این افراد به نوعی خاص وارد می‌شوند که ورود روشن‌فکرانه ندارند و توجهی به طرح مباحث انتزاعی نیز ندارند بلکه جوری حرکت می‌کنند که گویی وجود دیگری می‌خواهد سربربیاورد و گویی آن تفکر منشأ یک تحول وجودی است... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 🎙 حجت‌الاسلام نجات بخش 📍جلسه "در محضر آقامحمد بیدآبادی" ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 علم [جدید] و دین نه یک زبان دارند و نه از یک سنخ اند. 🔹 برگرداندن زبان دین به زبان علم با هر نیتی که انجام شود، به خرابی دین می‌انجامد. 🔸 احساس و درک دینی با فهم علمی به‌کلی تفاوت دارد. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 📗 فرهنگ خرد و آزادی 🔖 صفحه ۱۰۳ ‌

‌ ‌ 🔸 بشر امروز کجا می‌تواند خواب و رؤیای روحانی و رحمانی داشته باشد، در حالی که ظرف خیالش، پایمال هرج و مرج معرفتی است و با هیچ حقیقتی روبه‌رو نیست؟ 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 استاد طاهرزاده ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 اگر عالَم اسلامی ساختید، اگر جامعه اسلامی ساختید، علم اسلامی هم دارید. نه این‌که اول علم اسلامی بسازید بعد جامعه اسلامی بسازید. 🔹 این دو اگر تقدم و تأخر نداشته باشند، هم‌زمان با هم به وجود می‌آیند. یعنی [اول باید] تفکر اسلامی تجدید بشود... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 📗 کتاب بر نامه فیلسوف 🔖 صفحه ۷۰۹ ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 اگر جهان ما، همان زبان ما است. بنابراین آیا باز هم می‌توان متوهمانه، زبان را صرفا ابزاری برای بیانِ نیاز ها دانست؟ 🔹 هیدگر می‌گفت: جهان، یکی از ویژگی های ساختارهای تشکیل دهنده ی اگزیستانسیالِ دازاین است. 🔸 در بخش دیگری از هستی و زمان می‌گفت: زبان هم یکی دیگر از امکاناتِ وجودی یا اگزیستانسیال دازاین است. 🔹 بنابراین زبان و جهان، مقومات اصلی دازاین می‌باشند. اما جالب آن که زبان از جهان و دازین هم فراتر می‌رود. 🔸 تا جایی که زبان می‌شود پناه گاهِ دازاین و حتی برتر و بالاتر "خانه‌ی وجود" و این دازاین، شبانِ آن پناهگاه !!! 🔹 "زبان، خانه‌ی وجود است، و در پناهِ آن، آدمی سُکنی می‌گزیند، و متفکران شبانِ این پناهگاه اند" 🔸 و ما آن حضور را در کلمات مولایمان علی علیه السلام می‌توانیم احساس کنیم، از آن جهت که آن حضرت در جهانی حاضر شدند که تا قیام قیامت حضور خود را در آن حس می‌کردند و ذیل او آیا این شهید مرتضی آوینی نیست که خود را در جهان انقلاب اسلامی با کلماتش حاضر کرده؟ 🔹 آیا ما با چنین رویکردی با نهج البلاغه مواجه هستیم؟ مسئله قرآن که جای خود دارد... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 استاد طاهرزاده ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 بزرگی هایدگر در مقام فیلسوف در این است که ما را چنان از بداهت‌ها خارج می‌کند که نمی‌توانیم بی‌تفاوت از کنار او بگذریم و نسبت‌به او بی‌موضع باشیم. 🔹 به تعبیر خود هایدگر، آنچه برای اندیشه مهم است، صرفا نو بودن مساله‌اش نیست، بلکه اتفاقا مساله درصورتی مساله اصیل فلسفی است که به قدمت خود فلسفه، کهنه باشد و نو بودنش را در امکان طرح هرباره خود بیابد و اینکه مساله چنان کلی و فراگیر باشد که درعین اینکه انتزاعی‌ترین مساله است، انضمامی‌ترین و عینی‌ترین نیز باشد. 🔸 به‌نظرم بزرگی هایدگر در همین نکته نهفته است، خواه با نتایج و پاسخ‌هایش موافقت داشته باشیم یا نه. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر احمد رجبی ‌ ‌ ‌ ‌