یعنی وقتی یه شاعر مثل #حافظ یا #مولانا از شراب حرف می‌زنه، نمی‌خواد بگه برو شراب واقعی بخور!😄 داره با زبان شعر یه پیام عمیق می‌ده. مثلا مستی از شراب، توی این نوع شعرها یعنی غرق شدن توی عشق و حقیقت نه از دست دادن عقل با نوشیدن شراب واقعی. پس شراب تو ادبیات فارسی همیشه به معنی نوشیدنی نیست، بیشتر یه نماد برای حالاتی مثل بی‌نیازی، آزادی، عشق، یا حتی خودشناسی ، یه جور زبان رمز که شاعرا ازش استفاده می‌کنن تا حرفای فلسفی و عرفانی رو با زیبایی و کنایه بیان کنن