eitaa logo
با امام خامنه‌ای تا ظهور
5.8هزار دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
8.9هزار ویدیو
287 فایل
اعتقاد و اهداف ما ؛ دفاع از #ولایت و رهبری ، حمایت از جریان انقلابی ، امید آفرینی، دشمن شناسی ، بصیرت افزایی و ترویج ارزش های دینی و انقلابی ✔️ آیدی مدیر کانال @p_bazargan
مشاهده در ایتا
دانلود
7.37M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔸دود موتورهای افشاگری شما جمهوری اسلامی را خفه کرده است! 🔻نطق انقلابی دکتر زارعی علیه سوپرانقلابی احسنت به این عقلانیت انقلابی
6.1M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
۲دقیقه طوفانی درباره آمریکا، استاد راجی وقت آن رسیده که با واقعیت آشنا شوید... ناامن ترین کشور دنیا برای زن‌ها! 🔻 👈بدهکارترین کشور دنیا!! 🌎جهت اطلاع حسن روحانی، ظریف👉 🌎جهت اطلاع اصلاح‌طلبان ایران👉
هشدار امام حسن عسکری (ع) درباره و در میان شیعیان (علیه‌السلام) در دوران امامت خود، با شرایط بسیار سختی روبه‌رو بود. به‌شدت فعالیت‌های ایشان را کنترل می‌کرد و ارتباط مستقیم با شیعیان را محدود کرده بود. در چنین فضایی، امام با استفاده از نامه‌نگاری و ، پیام‌های مهمی را به شیعیان می‌رساند. یکی از مهم‌ترین محورهای این پیام‌ها، هشدار درباره خطر نفاق و تفرقه در میان پیروان اهل‌بیت بود. امام بارها تأکید می‌کرد که و جدایی میان شیعیان، بزرگ‌ترین تهدید برای بقای مکتب اهل‌بیت است. ایشان در نامه‌هایی که به یاران خود می‌نوشت، می‌فرمود: "از تفرقه و پیروی از هواهای نفسانی بپرهیزید، که این راه، شما را از ما دور می‌سازد." در نامه‌ای به مردم ، امام آنان را به اتحاد و همدلی دعوت کرد و هشدار داد که ، ریشه ایمان را می‌سوزاند. همچنین در نامه‌ای به یکی از یارانش به نام احمد بن اسحاق، فرمود: " با چهره دوست وارد می‌شوند، اما هدفشان و پراکندن صفوف شماست." این هشدارها نشان می‌دهد که امام به‌خوبی از خطر دشمنان در صفوف شیعه آگاه بود و با روش‌های حکیمانه، تلاش می‌کرد تا وحدت و و عملی شیعیان را حفظ کند. این رویکرد، زمینه‌ساز آمادگی برای ورود به دوران غیبت امام مهدی (عج) شد؛ دورانی که نیاز به انسجام و بصیرت بیشتری داشت. درسی که از این سخنان می‌گیریم، اهمیت ، پرهیز از ، و هوشیاری در برابر دشمنان است؛ اصولی که همچنان برای جامعه امروز ما نیز حیاتی و راهگشاست.
در لباس دیانت، پیام امام علی علیه‌السلام برای امروز ما در بخشی از نامه تاریخی (علیه‌السلام) به ، فرماندار مصر، هشدارهای عمیق و روشنگرانه‌ ای درباره خطر نفاق و تفرقه در جامعه اسلامی آمده است. این بخش از نامه، نه‌ تنها برای حاکمان بلکه برای همه مردم، راهنمایی اخلاقی و اجتماعی است. امام علی (علیه‌السلام) با شناخت دقیق از آسیب‌های اجتماعی، می‌فرماید: "بر حذر باش از کسانی که در لباس دین، فساد می‌طلبند و با زبان شیرین، نفاق می‌پراکنند." این جمله، تصویری روشن از منافقان است؛ کسانی که ظاهر دیندار دارند اما هدفشان ایجاد تفرقه، تضعیف وحدت و ضربه زدن به بنیان‌های جامعه است. امام تأکید می‌کند که چنین افرادی با سخنان فریبنده، دل‌ها را می‌ربایند اما در عمل، بذر اختلاف و تردید می‌کارند. در ادامه، امام را به حفظ مردم، پرهیز از تبعیض، و مراقبت از نفوذ عناصر فاسد در دستگاه حکومت دعوت می‌کند. او می‌فرماید که حاکم باید با ، عدالت و مشورت با اهل خرد، از تفرقه جلوگیری کند و انسجام اجتماعی را حفظ نماید. این بخش از نامه، امروز نیز برای جوامع اسلامی و مسئولان، پیامی روشن دارد: ، ستون استواری امت است و ، آفتی پنهان که باید با آگاهی و عدالت در برابر آن ایستاد.
یا وحدت؟ انتخاب امام علی پس از رحلت پیامبر پس از رحلت شهادت گونه اعظم صلی الله علیه وآله ، جامعه مسلمانان در آستانه یک بحران بزرگ قرار گرفت. بر سر جانشینی پیامبر، زمینه‌ ساز تفرقه‌ ای خطرناک بود که می‌توانست امت نوپای اسلام را از هم بپاشد. در این شرایط حساس، (ع) با وجود اینکه بر اساس نص‌ های متعدد، شایسته‌ ترین فرد برای رهبری امت بود، از حق مسلم خود گذشت تا از شکاف و درگیری در میان مسلمانان جلوگیری کند. امام علی علیه‌السلام در خطبه‌ های نهج‌ البلاغه، بارها به این گذشت اشاره کرده و می‌فرماید: "دیدم که صبر بهتر از جنگ است، پس صبر کردم در حالی که خار در چشم و استخوان در گلو داشتم." این تصمیم تاریخی، نشان‌دهنده عمق بصیرت، فداکاری و اولویت دادن به وحدت امت اسلامی بود. امام علی (ع) با این گذشت، نه‌تنها از خونریزی و تفرقه جلوگیری کرد، بلکه الگویی از اخلاق سیاسی و دینی را برای تاریخ اسلام به‌جا گذاشت. امروز نیز، این رفتار علوی می‌تواند چراغ راهی برای جوامع اسلامی باشد؛ جایی که ، برتر از منافع فردی و جناحی است.
13.02M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
همین‌که امام علی (ع) زمام امور را به‌دست گرفت، فشارها آغاز شد. امام شعار عدالت داده بود، اما در برابر مطالبه محاکمه قاتلان عثمان سکوت کرد؛ چون می‌دانست این پرونده ابزار فتنه خواهد شد و نظام نوپا را می‌پاشاند. برخی نمی‌فهمیدند چرا امام عدالت‌طلب، از اجرای عدالت چشم‌پوشی کرده است. اما امام، با بصیرت، فتنه را شناخت و از آن عبور کرد. حجت‌الاسلام والمسلمین مهدوی ارفع ✍کسانی که به مدارا کردن نظام و رهبری با بعضی ها، اشکال میگیرند تا آخر این کلیپ رو ببینند
بدون تشخیص صحنه، عدالت خواهی، شمشیر برگردن حق است ، اگر از تشخیص صحنه و اولویت‌ها جدا شود، به ابزاری برای نابودی حق بدل می‌شود. کسانی که امروز از و سکوت نظام اسلامی در برابر برخی چهره‌ها انتقاد می‌کنند، باید بدانند که در تاریخ نیز امام علی علیه‌السلام با وجود شعار عدالت، از محاکمه قاتلان عثمان خودداری کرد. نه از سر بی‌ عدالتی، بلکه برای جلوگیری از فروپاشی وحدت امت. امام حتی فرزندانش امام حسن و امام حسین علیه‌السلام را مأمور محافظت از کرد؛ اقدامی که در ظاهر با عدالت‌ خواهی ناسازگار می‌ نمود، اما در باطن، تدبیری بود برای دفع فتنه‌ ای که می‌توانست امت را از درون متلاشی کند. این تصمیم، نشان داد که عدالت‌ طلبی بدون شناخت صحنه، به گمراهی منجر می‌شود. امروز نیز برخی منتقدان داخلی، عدالت را در برخوردهای تند و بی‌محابا می‌جویند؛ بی‌آنکه بفهمند گاهی سکوت، بلندترین فریاد بصیرت است. ، اگر در برابر چالش‌ ها سکوت می‌کند یا مدارا دارد، این سکوت نشانه ضعف نیست؛ بلکه نشانه بصیرتی است که فتنه را پیش از ظهورش می‌بیند و از آن عبور می‌کند.
در نظام اسلامی، تدبیر برای حفظ امت، نه معامله با خطا در تجربه تاریخی علیه‌السلام، آغاز حکومت با چالش‌ هایی همراه بود که هر تصمیمی می‌توانست سرنوشت امت را تغییر دهد. یکی از حساس‌ ترین مسائل، مطالبه محاکمه قاتلان عثمان بود؛ مطالبه‌ای که از سوی برخی یاران امام، با شعار عدالت‌ خواهی مطرح می‌شد. اما امام، به‌جای ورود مستقیم به پرونده‌ ای که قبایل و جناح‌ های متعددی در آن دخیل بودند، مسیر سکوت و مدارا را برگزید. این تصمیم، نه از سر بی‌ عدالتی، بلکه از درک عمیق صحنه و شناخت خطرات فتنه بود. اگر امام در همان آغاز، وارد این پرونده می‌شد، اتحاد جناح‌ های متخاصم علیه نظام نوپا محتمل بود؛ و این یعنی فروپاشی ساختار امت اسلامی پیش از تثبیت آن. امروز نیز نظام اسلامی، در برابر برخی چالش‌ها، تصمیماتی اتخاذ می‌کند که ظاهرشان مدارا با خطاکاران است؛ اما در باطن، تدبیری برای حفظ انسجام اجتماعی و دفع فتنه‌های پیچیده. منتقدان خودی، اگر به‌جای اعتراض، به تحلیل حکمت‌های پشت پرده بپردازند، نه‌تنها از ریزش‌ها جلوگیری می‌شود، بلکه بصیرت عمومی تقویت خواهد شد. عدالت‌خواهی، بدون اعتماد به مسیر کلان و حکیمانه نظام و رهبری ، به گمراهی می‌انجامد؛ و گمراهی، آغاز فتنه‌ ای است که حق را در هیاهوی مطالبه‌ گری گم می‌کند.
عدالت‌ خواهی یا تخریب؟ وقتی جزئی‌ نگری،کل نظام را نشانه می‌گیرد گاهی بر یک ضعف یا یک شخص، چنان ذهن را درگیر می‌کند که از نگاه می‌افتد. یک پرونده، یک چهره، یک خطا، و ناگهان همه چیز زیر سؤال می‌رود. اینجاست که تفاوت دو نوع نگاه روشن می‌شود: نگاه از کل به جز، و نگاه از جز به کل. ، کلیت نظام اسلامی و حفظ نظام را اصل می‌داند و مسائل جزئی را در چارچوب آن بررسی می‌کند. ، با تمرکز بر یک خطا یا ضعف، اسلامی را زیر سؤال می‌برد؛ بی‌ آنکه توجه کند این برخورد، ناخواسته در مسیر تضعیف ساختار کلان حرکت می‌کند. به نظام اسلامی، یعنی باور به ظرفیت اجرای عدالت در درون آن. وقتی ، فرزندان معاون اول سابق قوه را محاکمه و زندانی می‌کند، این نشانه‌ ای روشن از توانایی نظام در برخورد با فساد است. اگر شرایط اجتماعی و سیاسی فراهم باشد، همین سازوکار، توان رسیدگی به پرونده‌ های بزرگ‌ تر را نیز دارد؛ بی‌ نیاز از هیاهو و فشار رسانه‌ ای. ، بدون اعتماد به مسیر کلان نظام، به مطالبه‌ گری بی‌ ریشه تبدیل می‌شود. ، اگر در چارچوب نگاه کل‌ نگر باشد، سازنده است؛ اما اگر از کل غافل شود، به ابزار تخریب بدل خواهد شد. یعنی دیدن جزئیات در پرتو حقیقت کل.