🔴 آخرین فداکاری سقا ✍ حضرت آیت الله جوادی آملی ⬅️ جریان فرات شطّی است، در شمال شرقی #کربلا می ریزد. آب فرات، آب اندکی نیست که هر کس بتواند از هر جایی از آن آب بگیرد! یک بخش کوچکی که شیب نرمی دارد به نام (شریعه) است؛ #شریعه یعنی (مورد الشّاربه). یعنی جایی که شیب نرم دارد، یک؛ تند و تیز نیست، دو؛ رفتنش ممکن است، سه؛ اینجا را " شریعه " می گویند. این بخش شریعه را عدّه زیادی از اموی پاسداری می کردند که مبادا کسی آب بیاورد! و آن ذات مقدّس الهی که توانست تمام این خطرها را در تنگ ترین و تاریک ترین و ضعیف ترین موقعیت تاریخی بشکافد و وارد شریعه بشود، " #عباس_بن_علی " بود. همه ما شنیده ایم که وجود مبارک عباس بن علی دستش را زیر آب برد، خُب #تشنه است؛ اگر یک مقدار آب می نوشید که بَد نبود!! چه کسی آنجا بود که بفهمد چرا عباس بن علی آب را روی آب ریخت و آب ننوشید، تشنه رفت و تشنه برگشت؟! (فذکر عطش الحسین)*! چه کسی آنجا بود؟ کسی نقل کرد؟ خودِ عباس بن علی که بعد آمد، شهید شد! این را بعدها وجود مبارک #امام_صادق (صلوات الله علیه) که باذن الله عالم بالغیب است، فرمود: آن لحظه ای که #عباس آب را گرفت، گفت: برادرم تشنه است! آن لحظه چون (فذکر عطش الحسین)، آب را روی آب ریخت؛ این می شود " عباس "! توسل به اینها اثر دارد، تبرّک به اینها اثر دارد، درخواست از اینها اثر دارد، مجرای غیب هستند؛ البته همه اینها ' بنده خدا ' هستند، امّا غرض آن است که ما به بارگاهی سر می سائیم که فلک و مَلک در آنجا خاضعند!! ------------------------------------------- 📌 مفتاح الفلاح / صفحه ۱۷۷ 📋 سخنرانی در جمع مدیران و خادمین عتبه مقدّسه عباسیّه 📆 کربلای معلّی ؛ ۱۴۰۴/۰۲/۲۵