🌹🌹🌹🌹🌹 🌷 #پاسخ ۸ ۱. شيعيان نمي‌گويند كه خلفاي راشدين كافر بودند؛ بلكه اين سه نفر ابوبكر و عمر و عثمان از طرف مردم مسلمان، به عنوان امير انتخاب شدند و هر سه را ما مسلمان مي‌دانيم و احترام به همه مسلمانان را واجب مي‌دانيم همان‌گونه كه پيامبر حتي نسبت به عبدالله‌بن‌ابي [منافق] و ابوسفيان (پدر زن پيامبر) احترام مي‌گذاشتند. ۲. حفظ وحدت و انسجام مسلمانان موجب شوكت و قدرت مسلمانان است و تنازع و اختلاف موجب از بين رفتن قدرت آن‌ها مي‌گردد. از همين جهت بود كه علي‌بن‌ابي‌طالب -ع- براي حفظ وحدت مسلمانان آن‌گونه فداكاري نمود كه بيت ايشان را بنا به تاريخ طبري، ابوبكر گشود و #فاطمه_زهرا -س- در عنفوان جواني، بعد از شش ماه از دست رفت و دختر خردسالش با پيرمردي كه به علت شدت در اخلاق و خشونت دو زن خواستگاري او را رد كرده بودند، به همسري بُرده شد. ۳. اساس پيروزي در دنيا، ملاك حق و باطل بودن مذاهب و اديان نيست؛ هم‌چنان كه قرآن مي‌فرمايد :(کلّا نمد هولاء و هولاء من عطاء ربک...): همه را اين گروه و آن گروه را از اعطاي پروردگارت مزد بخشيديم. خداوند به كفار و #مشركين هم كمك مي‌كند و آن‌ها بارها در جنگ‌ها پيروز شده‌اند و توانسته‌اند بعضي از پيامبران الهي را به قتل برسانند و حتي رسول اكرم -ص- در جنگ احد به علت تخلف بعض اصحابش و ضعف و سستي بعض اصحاب ديگر شكست خورد. براي پيروزي در دنيا اطاعت از فرمانده، حفظ وحدت، تلاش و... لازم است و هر گروهي كه اين عوامل را داشته باشد، اگر چه #باطل باشد پيروز مي‌گردد و خداوند پيروزي را در دنيا منحصر به حق‌پرستان نكرده است؛ همان‌گونه كه از قرآن و تاريخ مشاهده مي‌گردد و حق‌پرستان هم بارها در طول تاريخ شكست خورده‌اند. ۴. در صدر اسلام كشورها در آتش جهالت و بي‌عدالتي مي‌سوختند و وقتي نداي اسلام به مستضعفين اين كشورها مي‌رسيد كه ديني آمده است كه همه افراد را مانند دندانه‌هاي شانه برابر مي‌داند و كسي را بر كسي امتيازي نيست به اسلام علاقه‌مند شده، نسبت به حكومت‌هاي خود سست مي‌شدند و آن حكومت‌ها از داخل تضعيف گرديده، با حمله مسلمانان از بين مي‌رفتند. يك نمونه از آن اين‌كه در بار اول كه عمربن‌خطاب لشكري به ايران فرستاد، مسلمانان شكست سختي خوردند و بهمن جادويه حاكم مداين پيروز شد؛ اما به علت شورش مردم مستضعف در پايتخت نتوانست مسلمانان را تعقيب كند. امّا بعد وقتي مسلمانان در ايران و سوريه و مصر پيروز شدند متأسفانه خليفه دوم اساس تقسيم ثروت را به امتيازات مخصوصي قرار داد و عرب را بر عجم ترجيح داد در حالي‌كه قرآن مي‌فرمايد :(...إنّ اکرمکم عندالله اتقیٰکم...) و قريش را بر عرب ترجيح دارد در حاليكه بني‌اميه تا آخرين قدرت در مقابل پيامبر ايستادند و بعد از شكست مكه ناچاراً مسلمان شدند و بعضي از صحابه را بر قريش ترجيح داد. اين امتيازبندي منجر به شكاف بين بعضي از صحابه شد به نحوي كه ثروت بسيار زيادي به دست آوردند و براي حفظ آن با علي‌بن‌ابي‌طالب -ع- جنگ نمودند؛ زيرا او فرمود ثروتي را كه به دست آورده‌اند اگر كابين (مهريه) زنانشان باشد، به بيت‌المال مسلمين برمي‌گردانم. در بيست و پنج سال حكومت سه خليفه به قدري مقام‌ها و ثروت‌ها براي بعضي صحابه شيرين بود كه براي حفظ آن نمي‌توانستند عدالت علي -ع- را تحمل كنند (اگرچه از اول هم علي -ع- را مي‌شناختند كه در دين خدا مسامحه نمي‌كند و تخفيف نمي‌دهد و علاقه به امامت حضرت علي -ع- نداشتند). ۵. رحمت الهي زماني نصيب مردم مي‌شود كه آن را بپذيرند؛ اگر خداوند، پيامبر يا جانشين او را بفرستد و اصحاب آن پيامبر و يا مردم آن زمان به آن‌ها ايمان نياورند يا سخن آن‌ها را اطاعت نكنند رحمت حق و نعمت الهي تبديل به نقمت مي‌گردد. مانند آن‌كه قرآن درباره شتر صالح مي‌فرمايد كه اين ناقه آيه خداست، اما اگر به صورت صحيح با آن رفتار نكنند موجب عذاب مي‌شود (سوره شمس، آيه ۱۳ تا ۱۴): «پس پيامبر خدا به آن‌ها گفت ناقه‌ي خدا را با آب خوردنش [آزاد] گذاريد». ولي او را تكذيب نمودند و ناقه را پي كردند پس خدا آن‌ها را به گناهانشان بگرفت و با خاك يكسانشان كرد. يا درباره موسي و هارون -علیهماالسلام- سوره اعراف آيه ۱۵۰ مي‌فرمايد: و چون موسي با خشم و تأسف به نزد قوم خود بازگشت گفت: پس از من مرا بدجانشيني كرديد چرا از فرمان پروردگارتان پيش‌تر رفتيد؟ و الواح را بينداخت و سر برادرش را گرفته به سوي خود كشيد و هارون گفت: اي پسر مادرم! اين قوم مرا تضعيف كردند و نزديك بود مرا بكشند پس مرا دشمن شاد مكن و مرا در شمار ستمكاران مياور. نتيجه اين‌كه تا قابليت اصحاب و مردم نباشد رحمت حق نصيب آن‌ها نمي‌شود. خلاصه: پيروزي ظاهري مسلمانان در صدر اسلام به معني تحقق واقعي اسلام نبود و فقط دوران پنج‌ساله حضرت امير -علیه السلام- عدالت حكومت اسلامي را به جهانيان نشان داد. 📚برگرفته از کتاب #پاسخ 📌نقد و بررسی شبهات وهابیت آل سعود ✍🏻حامد وفسی