🍂 🔻 چادر من..... ....... چفیه تو آنها چفیه داشتند...... من چادر دارم آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...من چادر می پوشم تا از نفَس های آلوده دور بمانم... آنان چفیه را سجاده می کردند و به خدا می رسیدند ...من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم... آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...من وقتی چادری می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم... آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند... من چادرسیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم... اگر به حجاب معتقد شدی، در دینداری خود ثابت قدم و استوار باش و از تمسخر مخالفان نترس. و در برابرشان بگو : "ان تسخروا منا فانا نسخر منکم کما تسخرون" «امروز شما ما را مسخره میکنید و به زودی ما نیز شما را همینطور مسخره میکنیم » آیه 38 سوره هود @defae_moghadas

🍃🌸🕊 #شهادت زیباست...... همچو آسمان می ماند...... عمیق و بلند ... اما.... آسمان ، قصه ی پرواز قشنگی ست.... و قصه این است چه اندازه کبوتر باشی.. برای #شهادت #اللهم_الرزقنا_شهاده_فی_سبیلک🙏 @defae_moghadas2

🍃🌸 #شهید_علی_سلیمانی_نیانی🕊🌹 شهادت: ۱۳۶۱/۰۲/۱۰ جاده اهواز – خرمشهر نحوه شهادت: تیر خلاص دشمن @defae_moghadas2

🍃🌸 #میگفت: همه چیز نابودشدنی است ، مگراین که از راه او (الله)باشد؛ و بدین معناست که تمام وجود هستی انسان ،اندیشه ،عقل ،شعور،هنر، احساس ،کار، دوندگی و زحمت ، حتی نفس کشیدن و خوردن و استراحت کردن و غیره ، باید برای خدای یکتا باشد. و به خونم قسم که اگر لحظه ای غفلت کنیم ،هلاک خواهیم شد. #شهید_علی_سلیمانی_نیانی🕊🌹 @defae_moghadas2

🌹"حسین حسین شعار ماست ، #شهادت افتخار ماست"🌹 صبح امروز خیل عظیمی از مردم ولایتمدار خوزستانی با حضور در حسینیه ثارالله جمع شهیدان حمله تروریستی در 31 شهریور اهواز را بدرقه کردند. @defae_moghadas2

🍃🌸🕊 تو موکب تنها بود... بهش گفتم اسم موکب چیه؟ گفت شهدای گمنام تو مشهد بهش گفتم استراحت کن گفت استراحت بعد شهادت... به شوخی بهش میگفتم توی سپاه پارتیمون باش، حالا پیش خدا باید برامون شفاعت کنه... #شهید_حسین_ولایتی 🌷 #شهید_حادثه_تروریستی_اهواز @defae_moghadas2

❣ 🔻 من با تو هستم 0⃣1⃣ خاطرات همسر سردار شهید سید جمشید صفویان در ایستگاه راه آهن مشهد، از قطار که پیاده شدیم، سید جمشید نگاهش افتاد به رزمنده هایی که داشتند سوار قطار می شدند. محو تماشای آنها شده بود. ساک هایمان توی دستمان سنگینی می کرد و راننده های تاکسی هم مرتب سؤال می کردند کجا می روید اما سید جمشید هیچ عکس العملی نشان نمیداد. بهش گفتم: «برای چی مانده ای اینجا؟! خب بیا بریم. زودتر بریم که یه جایی پیدا کنیم.» فقط گفت باشه و با دستش اشاره ای داد که یعنی صبر کن. دوباره گفتم: «پس کجایی! حواست کجاست؟! بریم دیگه» گفت: «نه! بذار تا اینها سوار بشن بعد...! " گفتم: «بابا! چند روز دیگه دوباره برمی گردی. فقط دو، سه روزه که ندیدیشون!» یک لحظه نگاهش را به طرفم چرخاند و دوباره به آنها خیره شد و گفت: «ببین! اصلا آدم اینها رو که می بینه لذت میبره. احساس می کنم بچه های خودم هستن.» طوری می گفت بچه هایم که انگار شصت ساله است. بعضی از آنها سنشان از او بیشتر بود. به هر حال ماندیم تا نفر آخرشان که رفت داخل، ما هم راه افتادیم و سوار تاکسی شدیم. در طول مسیر بازهم از بچه هاحرف می زد. می گفت: «بهترین کسی رو که دوست دارم اول امامه و بعد این بچه ها.» با شنیدن این حرف حس حسادتم گل کرد و گفتم: «به به!.. پس حتما من طبقه ی پنجم و ششم هستم دیگه؟!" گفت: «نه! اونها به جای خود، شما هم جایگاه خودت رو داری.» قرار بود سه روز، مشهد بمانیم. همان روز اول، در مسیر برگشت از حرم جلوی مغازه ای ایستاد تا برای برادرهایش لباس بخرد. من هم کنار خیابان منتظرش ماندم. سید جمشید صدایم کرد و گفت: «ببین این پیراهن خوبه؟» صورتم را چرخاندم و نگاهی کردم. همین که گفتم «بله» جیغی کشیدم و ضعف کردم... همراه باشید با قسمت بعد 👋 @defae_moghadas2 ❣

@defae_moghadas2

❣ 🔻 من با تو هستم ادامه ⏬ عرض خیابان کم بود و تاکسی از روی پایم رد شده بود. وقتی به خود آمدم، دیدم سید جمشید سرش را از پنجره ماشین برده داخل و دارد با راننده جروبحث می کند که: «چرا حواست نیست... کمی دقت کن...حالا خدا رو شکر به خیر گذشت، اگه بدتر از این می شد چی؟!» بعد هم به راننده اجازه داد که برود و خودمان راهی بیمارستان شدیم. پایم به شدت ورم کرده بود. دکتر گفت چیز مهمی نیست، فقط باید یک هفته با آتل بسته شود. یکی از عادت های سید جمشید این بود که زیاد صدقه می داد. معمولا پول خرد در جیبش می گذاشت و هر جا که فقیری میدیدیاصندوق صدقه ای در مسیرمان بود حتما صدقه می داد. اعتقاد داشت که صدقه به تدریج داده شود بهتر است. قبل از این حادثه هم تازه صدقه داده بود. گفت: «بازهم خدا رو شکر. معلوم نبود اگه صدقه نمیدادیم چی می شد؟! اگه ماشین کمی جلوتر می اومد، خیلی بدتر از این می شد... بعد گفت: «با این اوضاع نمیشه برگردیم دزفول. الآن خانواده ات میگن دخترمون رو برد، ناقصش کرد و برگردانده و به جای سه روز، یک هفته مشهد ماندیم. بعدها دخترمان زهرا نیز همین ویژگی را از پدرش آموخت و هرکجا صندوق صدقه یا فقیری میدید، سریع می آمد و از ما پول می گرفت و می داد. بعضی مواقع هم با این کارش جیبمان را خالی می کرد. همراه باشید با قسمت بعد 👋 @defae_moghadas2 ❣