🔴 نواهای ماندگار 💢 حاج صادق آهنگران ┄┅═══✼🌸✼═══┅┄ ⏪ فضا بوی عطر شهیدان گرفت که یارانم از کربلا آمدند ┄┅═══✼🌸✼═══┅┄ 🔻 مدت آهنگ: 7:26 دقیقه کانال حماسه جنوب ┄┅═══✼🌸✼═══┅┄ @defae_moghadas 🍂

🌹 آقا جانم ... 🌹 دیر گاهیست که ما تشنه دیدار تو ایم قد رعنا بنما ، جمله خریدار تو ایم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی جان مادرهای مفقودالاثرها العجل @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #کتاب "سفر به قله ها" کتاب سفر به قله ها مربوط است به جنگ در مناطق کوهستانی غرب کشور و شرق عراق. یادداشت رهبر فرزانه انقلاب بر این کتاب به عنوان یک صاحب نظر حرفه ای در زمینه دفاع مقدس، در واقع اشاره ای است به محورهای قوت و ضعف آثار ادبی حوزه دفاع مقدس: «گزارش اوّل، حرفه ای و هنرمندانه، شرح کوتاهی از اوّلین ساعت بمباران سیانوری حلبچه، ارائه کرده است که بسیار مغتنم است، و نیز اشاره ای به وضع اسرای عراقی در پشت خط اوّل دارد که آن هم جالب و مهّم است. گزارش کوتاه دوم از همان نویسنده است. گزارش بعدی که به زبان روزنامه ای و در سبک گزارش های مطبوعات غربی و به تقلید از آنها نوشته شده حاوی مطلبی چندان مهم نیست، بعلاوه که گسیختگی در ذهن و نارسائی در زبان هم گاه در آن هست، ولی از این جهت که تصویری ـ گرچه مبهم ـ از کردهای اتحادیه میهنی ارائه کرده، مغتنم است. گزارش چهارم درباره حمله عراق به جنوب پس از قبول قطعنامه (تیرماه ۶۷) و از آن جالب تر، شرح انهدام منافقین در غرب کشور و تپه حسن آباد است. گزارش خوبی است.تکیه بر بچه های جنوب (فقط) برایم مفهموم نشد هرچند ناگفته ماندن چیز مهمی در آن واقعه، برایم کاملاً مفهوم بوده و هست! گزارش آخر ـ از همان نویسنده (نویسنده گزارش چهارم!) ـ چیزی نیست جز قلم انداز یک نویسنده خوش ذوق که جز پاسخ به احساسات، هدفی از نوشتن ندارد.. این گزارش ها را در ۱۸ اسفند ۷۰ تمام کردم و نه چندان خوشحال..!» @defae_moghafas 🍂

🍂 🔻 گزیده ای از کتاب ....صبحانه با خراش‌های متعددی که سنگک بیات دوباره تست‌ شده رستوران بر دهان و گلویمان انداخت، همراه شد. در خیابان، ماموران شهرداری با بیل شیشه‌های خردشده مغازه‌ها را جمع می‌کنند. کمی پایین‌تر، آنجایی که به مرکز شهر نزدیک‌تر است، کرکره مغازه‌ها، شاید زودتر از روزهای قبل، یکی پس از دیگری بالا می‌رود. تصویر دیشب همدان با آنچه امروز شاهد آن هستیم، کاملا متفاوت است. خیابان‌های خلوت و بی‌رنگ دیشب امروز با چهارراه‌های شلوغ و صف مسافران تاکسی رنگ عادی به خود می‌گیرد. 🍂

🔻 #نکات_تاریخی_جنگ 🔅 محسن رفیق دوست اولین کشوری که به ما اسلحه فروخت کره شمالی بود بعد بلغارستان، مجارستان، لهستان و یوگسلاوی بودند. شوروی تا وقتی جنگ تمام شد یک فشنگ هم به ما نفروخت و با تمام شدن جنگ و رفتن آقای هاشمی به شوروی، معاملات بزرگ و امکانات زیادی فراهم شد. کشور دیگری که بعد از 2-3 سال از شروع جنگ، وارد میدان شد کشور چین کمونیست بود و از وقتی که چین شروع به فروش مهمات به ما کرد وضع‌مان بهتر شد ولی از عملیات کربلای 4 به بعد که ما تولید داخل را شروع کردیم دیگر وضع‌مان خیلی خوب شده بود. @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #اینجا_صدایی_نیست 4⃣5⃣ خاطرات رضا پورعطا با روشن کردن چاشنی اژدر بنگال دشمن متوجه حضور ما شده و روز حسن و حسین به پا می شد. نجواکنان گفتم: ای خدا چه می بینم؟ چطور از اینها عبور کنیم؟ وحشت سراپای من را گرفت. بیخود نبود که کمین ها سکوت کردند تا ما عبور کنیم. تازه متوجه شدم که توی تله افتادیم. چند متر برگشتم عقب و به بچه هایی که پشت سر من بودند گفتم بچه ها سیم چین پیش کیه؟ یکی از بچه ها به سرعت سیم چین را به من رساند. نمی دانستم از کجا باید شروع کنم؟ این توپی های خاردار تا صبح هم باز نمی شدند. به عنوان دسته خط شکن مأموریت ما ۲۹ نفر بعد از کانال دوم به اتمام رسیده بود اما ظاهرا تازه اول بدبختی و مصیبت بود. بدجور توی سیم خاردارها گیر افتادیم. محمد درخور و یعقوب نجف پور و بهنام که متوجه اوضاع شده بودند، از توی کانال بالا نیامدند. آن پایین با همدیگر بحث می کردند که عقب نشینی کنیم یا بمانیم. به طور حتم عقب نشینی ما مساوی بود با قتل عام همه نیروهای گردان. به آرامی روبه روی اولین ردیف سیم ها زانو زدم و شروع به چیدن آنها کردم. ردیف سوم و یا چهارم بود که یک دفعه رگبار تیری از روبه رو به سمتم شلیک شد. زمین گیر شدم. صدای الله اکبر بچه ها در دشت پیچید. نورالله طواف ناشیانه از زمین برخاست و الله اکبرگویان به سمت سیم خاردارها یورش برد. اما خیلی زود هدف تیر مستقیم تیربارچی قرار گرفت و در دم شهید شد. سه تا از بچه ها یعنی درخور و نجف پور و مجید ریاضی به سرعت از کانال بیرون پریدند و به سمت من دویدند. همه سعی ام این بود که خودم را از سیم ها عبور دهم و مسیر را باز کنم. اما انبوه سیم خاردارها جسم نحیف و لاغرم را در خودش پیچیده بود. با همه قدرت حلقه های سیم خاردار را کنار میزدم و می چیدم. عبور برق آسای تیرها از بالا و کنار گوشم وحشتی در دلم انداخت. به نقطه ای که تیرها شلیک می شد چشم دوختم. فقط ۱۵۰ متر با تیربارچی فاصله داشتم. وجودم یک گلوله آتش شده بود. دلم میخواست قدرتی داشت از روی سیم ها بپرم و گلوی تیربارچی را آنقدر فشار بدهم تا جانش در بیاید. غیر ممکن بود و مظلومانه در مهلکه از پیش طراحی شده گرفتار شده بودیم، بچه ها به سرعت خودشان را توی کانال انداختند. چند تیر مستقیم به شکم و دست و پایم اصابت کرد. سیم ها را رها کردم و تصمیم گرفتم شیرجه زنان کمی عقب تر بیایم که از بخت بد، افتادم روی یک مین والمرا. با اصابت بدنم به شاخک های مین، صدای مهیب قاپ انفجار از زمین کنده شدم. آنقدر شدت انفجار زیاد بود که هیکل من را تا نیم متر از زمین بلند کرد و در هاله شدیدی از نور سفید به بالا پرتابم کرد. شهادت را با همه وجود درک کردم. همه چیز را تمام شده دیدم. حتی فرصت شهادتین گفتن هم نداشتم. وقتی دوباره روی زمین برگشتم، لحظه ای بین زنده بودن و شهید شدن شک کردم. با تعجب به اطرافم نگریستم. همه چیز بوی خاک و دنیا می داد. مطمئن شدم که هنوز زنده ام. چیزی شبیه به معجزه اتفاق افتاده بود. بی صدا و بی حرکت سرم را روی خاکها گذاشتم. از توی کانال یک نفر فریاد کشید رضا شهید شد. ولوله ای در کانال برپا شد.. محمد درخور از کانال بیرون پرید و خودش را به من رساند. دستی به من زد و گفت: رضا چطوری؟ گفتم: اسلحه ات را به سمت تیربارچی بگیر و شلیک کن. صدایم را که شنید، نفسی تازه کرد و گفت: خدا را شکر! به او تشر زدم و گفتم: چرا معطلی؟ محمد بی درنگ به سمت تیربارچی شلیک کرد. اما شدت رگبار تیربار به قدری زیاد بود که محمد را هم زمین گیر کرد. در همان لحظه ای که مین زیر پایم منفجر شد و روشنایی زیادی ایجاد کرد، سعی کردم فاصله خودم تا تیربارچی را از نظر بگذرانم. دشتی از سیم خاردار و میدان مین در بین ما قرار داشت. یعنی برای خنثی کردن این مسیر، یک گردان نیرو هم کم بود. به محمد گفتم: خدا لعنت کنه اونهایی رو که آمار غلط به ما دادن. بعد با آهی از ته دل گفتم: تو تله افتادیم! محمد گفت: می خوای چیکار کنی؟ کمی تأمل کردم. سپس گفتم: بپر توی کانال و بچه ها رو فرماندهی کن تا من راهی برای عبور پیدا کنم. محمد غلت زنان توی کانال خزید و من ماندم و قربانگاهی که هیچ راه گریزی نداشت. همراه باشید ⏪ @defae_moghadas 🍂

🔴 جهت اطلاع دوستانی که خاطرات رضا پورعطا را دنبال می کنند، و یا به تازگی شروع به مطالعه کرده اند باید عرض شود .....رضا فرمانده ای بسیجی است که بعد از جنگ در دانشگاه اهواز مشغول به درس خواندن است که از او دعوت می شود تا در تفحص شهدای نیروهای خود کمک کند. در حین این جستجو خاطرات شب عملیات والفجر مقدماتی به خاطرش می آید و..... خاطرات رضا پورعطا از بهترین خاطراتی هستن که تاکنون به اشتراک گذاشته ایم و توصیه به دنبال کردن این جریان داریم 🍂

شروع قسمت دوم خاطرات جبهه ای آقای پورعطا را از اینجا دنبال کنید 🍂