eitaa logo
کلـبــــــه🏡
38.4هزار دنبال‌کننده
3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
24 فایل
🔸️کلبه جایی برای آرامش🌱 🔸️توکلبه یادمیگیری چطور افکار،هیجانات و رفتارتو مدیریت کنی +۱۵🔸️ 🔸️کلبه خودتوبساز 🏡 🔸️ارتباط با ادمین و مدیریت کانال👇 https://zil.ink/kolbehh_12
مشاهده در ایتا
دانلود
5.18M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ما تنها ذره ای کوچک از این کهکشان هستیم...
6.1M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
فتوای مجری منوتو درباره اربعین😂 پاورقی چقد خوب از روش رد شد😁 https://eitaa.com/joinchat/2334982163C65bbc6af0d
♨️ بریم که در مورد این عروسکی که این روزها تو دنیا و البته ایران خیلی ترند شده یه تحلیل بخونیم
✍️ من لببو نیستم، اما دلم می‌خواهد باشم» در دنیایی که سرعت تغییرات هویتی و فرهنگی بالاست، بسیاری از افراد – به‌ویژه در دوران شکل‌گیری هویت – به دنبال ابزاری هستند که بتوانند از طریق آن «خود» را تعریف کنند و به دیگران نشان دهند. لببو دقیقاً در همین نقطه وارد می‌شود؛ نه به عنوان یک عروسک ساده، بلکه به‌مثابه یک نشانگر هویتی که می‌گوید: من هستم، من دیده می‌شوم، من متعلق به نسلی خاص هستم وقتی نوجوان یا جوانی برای داشتن لببو هزینه‌ای بالا پرداخت می‌کند، در واقع دارد احساس خاص‌بودن، تعلق و تأیید اجتماعی را می‌خرد. در غیاب نظام‌های پایدار هویتی (مثل خانواده‌های ارتباط‌محور یا فضاهای امن روانی)، بسیاری به سمت نمادهای بیرونی جذب می‌شوند تا «احساس هویت» را تجربه کنند. لببو برای برخی، مثل یک کارت عضویت در باشگاه خاص‌هاست؛ باشگاهی که در آن، کسی که لببوی خاص‌تری دارد، جایگاه بالاتری هم دارد. پدیده لببو را می‌توان نمونه‌ای از مصرف‌گرایی نمایشی دانست؛ مفهومی که تورستن وبلن، جامعه‌شناس معروف، آن را توصیف کرد: هزینه کردن برای چیزهایی که کارکردشان کمتر از نمایشی‌ست که ایجاد می‌کنند. در این مدل ذهنی، افراد پول خرج می‌کنند نه برای نیاز واقعی، بلکه برای آن‌چه نشان می‌دهند که هستند. عروسک لببو به دلیل نایاب بودن یا محدود بودن بعضی نسخه‌ها، به‌سرعت تبدیل به شیء لوکس نمادین شده است. مثل کیف لوئی ویتون برای یک زن طبقه مرفه، یا کفش‌های کمیاب نایکی برای نوجوانان. ارزش لببو از خود عروسک فراتر می‌رود؛ به یک ابزار ارتباطی غیرکلامی بدل می‌شود که پیامش روشن است: من توان مالی، ذوق فرهنگی، و عضویت در یک زیست‌جهان خاص را دارم. در دنیای پر از تنهایی‌های مدرن، اشیایی مانند لببو گاه جای دوستی، همراهی و حتی معنای زندگی را می‌گیرند. نوجوانی که با لببو عکس می‌گیرد و در فضای مجازی منتشر می‌کند، فقط زیبایی را ثبت نمی‌کند؛ بلکه در حال فریاد زدنِ یک پیام درونی‌ست: من اینجام، من تنها نیستم، من بخشی از چیزی بزرگ‌تر از خودم هستم. لببو صرفاً یک عروسک نیست. او تکه‌ای از روان ماست. آینه‌ای از نیازهای نادیده، میل به متفاوت بودن، اضطراب از دیده‌نشدن، و آرزوی تعلق داشتن. و شاید مهم‌ترین سؤال این باشد: آیا لببو را واقعاً برای خودمان می‌خواهیم؟ یا برای تصویری که قرار است از ما می‌سازد؟ https://eitaa.com/kolbehh_ir/6736
♨️ یکی از روش های تنظیم هیجان
♨️ تصمیم می گیریم که تصمیم نگیریم تصمیم‌گیری گاهی یکی از دشوارترین کارهایی است که روان ما با آن روبه‌رو می‌شود. بسیاری از ما، در مواجهه با انتخاب‌های مهم، دچار ترس، تعلل یا آشفتگی می‌شویم. یکی از دلایل اصلی این دشواری، ترس از پیامدها و مسئولیت‌هایی است که ممکن است پس از تصمیم‌گیری گریبان‌گیرمان شود. در این میان، پدیده‌ای رایج اما پنهان رخ می‌دهد: ما تصمیم می‌گیریم که تصمیم نگیریم. یعنی به‌ظاهر خود را از موقعیت انتخاب کنار می‌کشیم و آن را به دیگران، شرایط، یا زمان می‌سپاریم. این نوع تصمیم‌گریزی اغلب تلاشی ناآگاهانه برای فرار از اضطراب، شکست یا پشیمانی است. اما واقعیت این است که حتی این فرار، یک تصمیم است؛ تصمیمی که پیامدهای خاص خود را دارد ــ چه بخواهیم و چه نخواهیم. نپذیرفتن مسئولیت انتخاب، ما را از نتایج منفی دور نمی‌کند، بلکه فقط حس ناتوانی، وابستگی و سردرگمی را در ما عمیق‌تر می‌کند. بدتر از آن، ما فرصت‌های رشد، تجربه‌های ارزشمند، و حتی نتایج مثبتی را که می‌توانست حاصل یک انتخاب شجاعانه باشد، از دست می‌دهیم. ✍️ چند راهکار ساده اما مهم برای مواجهه سالم با تصمیم‌گیری: 1. تصمیمات را کوچک کن: به‌جای فکر کردن به کل تصویر و تمام پیامدها، تمرکز را روی گام اول بگذار. «اولین قدم درست چیست؟» را از خودت بپرس. 2. احساساتت را نام‌گذاری کن: ترس، شک، خشم یا اضطراب؟ نام‌گذاری احساسات، قدرت آن‌ها را کاهش می‌دهد و تو را از واکنش‌های ناآگاهانه نجات می‌دهد. 3. مشورت کن، اما مسئولیت را واگذار نکن: نظر دیگران را بپرس، اما در نهایت خودت تصمیم بگیر. زندگی توست و هیچ‌کس بهتر از تو نمی‌داند چه چیزی برایت معنا دارد. 4. تمرین کن که تصمیم‌گیرنده باشی: از انتخاب‌های ساده شروع کن. مثلاً در یک روز تعطیل خودت انتخاب کن که کجا بروی یا چه بخری. این تمرین‌های کوچک عضله تصمیم‌گیری را تقویت می‌کند. 5. با اشتباه، آشتی کن: هر تصمیمی ممکن است اشتباه از آب دربیاید. اما رشد، نه در انتخاب‌های کامل، که در مواجهه ما با اشتباهات است. https://eitaa.com/kolbehh_ir/6739
14.41M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
یکی از زیباترین حس هایی که هممون شاید تجربه کردیم عالیه حتما ببیند