#روضه_کلمه روز سوم: روضه‌ی هوش مصنوعی از هوش مصنوعی خواستم یک دختر سه ساله را توصیف کند. گفت: «بدن دختر سه ساله معمولاً کوچک و لاغر است با اندام‌های نرم و حساس. صورت دختر سه‌ ساله معمولاً کوچک و نرم است. دختران سه ساله از جدایی از والدین، حیوانات، برخورد با غریبه‌ها، تاریکی و صداهای بلند می‌ترسند...» https://eitaa.com/mahbubeman

سلام دوستان عزیز عزاداری‌هاتون قبول ممنون می‌شم که #روضه_کلمه ها رو برای دوستان و عزیزانتون هم ارسال کنید و در ثواب برگزاری عزای اباعبدالله و یاران بزرگوارشان شریک بشید. سپاسگزارم التماس دعا

سوارِ گمشده را از میان راه گرفتی چه ساده صید خودت را به یک نگاه گرفتی شبیه کشتی نوحی. نه، مهربان‌تر از اویی که حرِّ بد شده را هم تو در پناه گرفتی چنان به سینه فشردی مرا که جز تو اگر بود حسین فاطمه! می‌گفتم اشتباه گرفتی «قاسم صرّافان» https://eitaa.com/mahbubeman

#روضه_کلمه روز چهارم: روضه‌ی بی‌کلمه تا حالا کلمه گم کرده‌اید؟ کلمه گم‌کردن مثل دست‌ و پا گم‌کردن است. کلمه گم‌کردن مخصوص ما آدم معمولی‌ها نیست. من سخنران و سخندان و رجزخوانی را می‌شناسم که روزی کلمه کم‌ آورد... https://eitaa.com/mahbubeman

#روضه_کلمه روز پنجم: روضه‌ی یک کلمه نامه کوتاه بود و جانکاه: «مِن الغریب الی الحبیب» غریب نوشته‌بود: «ما به کربلا رسیده‌ایم. خودت را سریع برسان.» مگر چه شده‌بود که امام، خودش را غریب می‌خوانْد؟ مگر حبیب مُرده‌باشد که امامش غریب بماند... https://eitaa.com/mahbubeman

گودال قتلگاه، پر از بوی سیب بود تنها‌تر از مسیح، کسی بر صلیب بود سر‌ها رسید از پی هم، مثل سیب سرخ اول سری که رفت به کوفه، حبیب بود مولا نوشته بود: «بیا‌ ای حبیب ما» تنها همین، چقدر پیامش غریب بود مولا نوشته بود: «بیا، دیر می‌شود» آخر حبیب را ز شهادت نصیب بود مکتوب می‌رسید فراوان، ولی دریغ خطش تمام کوفی و مُهرش فریب بود اما حبیب، رنگ خدا داشت نامه‌اش اما حبیب، جوهرش «امن یجیب» بود یک دشت سیب سرخ به چیدن رسیده بود باغ شهادتش به رسیدن رسیده بود «علیرضا قزوه» https://eitaa.com/mahbubeman

#روضه_کلمه روز ششم: روضه‌ی تمرین بعضی از صفت‌ها ارثی هستند و نسل به نسل ادامه می‌یابند. مثلاً اگر پدر، صبور باشد پسر هم مشق صبوری می‌کند و اگر پدر، کریم باشد پسر هم تمرین کرامت می‌کند. حالا قاسم وسط صحرای کربلا ایستاده و درس صبوری و کرامت پس داده... https://eitaa.com/mahbubeman

#روضه_کلمه روز هفتم: روضه‌ی زن‌ها زنها زود پیر می‌شن، می‌دونی چرا؟ چون عروسک بازیشونم جدیه، روی عمرشون حساب می‌شه. از دو سالگی مادرن. بعد، مادر برادرشون می‌شن. بعد، مادر شوهرشون می‌شن. باباشون که پا به سن می‌ذاره مادرش می‌شن. گاهی وقتا حتی مادرِ مادرشونم می‌شن. روضه‌ی حضرت رباب(س) روضه‌ی ما زن‌هاست... https://eitaa.com/mahbubeman

با جانِ من از جسد برآید خونی که فروشده‌ست با شیر «سعدی» https://eitaa.com/mahbubeman

دعا کردم که داغت را نبینم ندانستم تو را باید بچینم کنار جسم تو خم شد وجودم علی‌اکبر! جوان نازنینم اگر اسمت علی، اکبر! نبودی چنین مانند پیغمبر نبودی که دشمن اِرباً اربایت نمی‌کرد درون یک عبا جایت نمی‌کرد ز جا برخیز و سقّا را خبر کن برای تشییعت فکری دگر کن «جوانان بنی‌هاشم بیایید علی را بر در خیمه رسانید خدا داند که من طاقت ندارم علی را بر در خیمه رسانم» (منصوره رضایی) https://eitaa.com/mahbubeman

#روضه_کلمه روز هشتم: روضه‌ی ذرّه معنی ارباً ارباً را می‌دانید؟ تفاوت ارباً ارباً با مُقطّعُ‌الاعضاء و مُثله‌شدن را چه‌طور؟ در لغتنامه‌ها جلوی ارباً ارباً نوشته‌اند: «ریز ریز، ذره‌ذره» و برای فهم بهتر ما جمله‌ای را مثال زده‌اند که فاعلش قصاب است. می‌دانید کنار هم چیدن پیکر ارباً ارباً مثل جور کردن یک پازل چند صد تکه است؟ https://eitaa.com/mahbubeman

صحنه‌ای از تله‌فیلم کاتب اعظم https://eitaa.com/mahbubeman