🕋 #معارف_قرآن | «چرا سختی‌ها در مسیر بندگی لازم‌اند؟» آیه: «طه*ما أَنْزَلْنا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی» (طه۱،۲) ترجمه: طه* ما قرآن را بر تو نفرستاديم تا (در راه اجراى آن، يا با تأسف بر عدم پذيرش آن، يا با انجام عبادت‌ هاى طاقت ‌فرسا) به زحمت و رنج افتى. ✅️ نکته: 🔸️داستان شب زنده داری ها، گریه ها و ناله های شبانه بسیاری از انبیا و اولیای الهی (علیهم السلام)، بارها در آیات قرآن، روایات معصومان (علیهم السلام) و منابع تاریخی ذکر شده است. 🔸️اما چرا خداوند متعال چنین زندگی مشقت باری را برای بندگان برگزیده اش، آن هم انبیا و اولیای الهی، می پسندد؟ 🔸️حقیقت این است که انسان زمانی به مقام والای خلیفه اللهی می رسد که همه چیزش را در برابر #خداوند تسلیم کند و عبد حقیقی باشد. 🔸️هرچه برای خود یا دیگران، وجودی مستقل قائل باشیم، در واقع دچار جهالت شده ایم؛ زیرا ما هیچ نداریم و هرچه هست، از اوست. 🔸️عبودیت حقیقی درک و باور این نداری، فقر، بیچارگی و ذلت ذاتی است. تنها در این صورت، انسان شایسته مقام خلیفه اللهی خواهد شد. 🔸️پس راز این سختی ها، بلاها، آزمون ها و تکالیف در این است که بنده بودن و هیچ بودن خود را به درستی درک کنیم. در این مسیر، میزان #بندگی حقیقی ما مشخص می شود. 🔸️آیا تکالیف را دقیق و بی چشم داشت انجام می دهیم تا به مقام خلیفه اللهی برسیم؛ یا برای خود اراده ای مستقل در برابر خداوند قائل می شویم و در نتیجه، به تکالیف ایراد می گیریم و از انجام کامل آن ها سر باز می زنیم؟ اگر چنین باشد، لیاقت دستیابی به آن مقام والا را نخواهیم داشت. 🔸️البته مقام خلیفه اللهی دارای مراتب بی شماری است که در بالاترین درجه آن، حضرات معصوم، یعنی رسول خدا و اهل بیت گران قدرشان (علیهم السلام) قرار دارند. 📚 برگرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۱۵۸-۱۶۱ #به_سوی_بهار 🌙 @mesbahyazdi_ir

🕋 #معارف_قرآن | «هر انسان عاقلی می‌شکند» آیه: «یوْمَئِذٍ یتَّبِعُونَ الدَّاعِی لاَ عِوَجَ لَهُ وَخَشَعَتِ الأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَانِ فَلاَ تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْسًا»(طه،۱۰۸) ترجمه: در آن روز همه مردم تابع حقی هستند که هیچ کژی در آن نیست و تمام صداها از خشیت خدا چندان خاشع است که جز صدای آهسته و پچ‌پچ، صدایی به گوش نمی‌رسد. ✅️ نکته: 🔸️اگر انسان بتواند در حد و اندازه خودش عظمت #خداوند را در آثار و نمودهای ظاهری درک کند و فقر و ناچیزی خود را نیز بفهمد، حالتی از فروشکستگی در او پدید می آید که در تمام وجودش رسوخ می کند و نمایان می شود. 🔸️در این صورت، رنگ و رخسار، زبان و بیان، دیدگان، قدرت دیداری و شنیداری، راه رفتن و نشست و برخاست، همه و همه تحت الشعاع این درک قرار خواهند گرفت. 🔸️مفهوم عظمت الهی برای بسیاری از #انسان ها روشن نیست و ذهن آن ها توان درک آن را ندارد. ازاین رو، برای آماده شدن ذهن جهت درک این مفهوم، می توان از تأمل در عظمت آفرینش بهره گرفت. 🔸️عظمت کهکشان ها به قدری است که گاهی فواصل آن ها میلیاردها سال نوری تخمین زده شده است. در چنین فضای بی کرانی، چیزی به نام کره زمین وجود دارد که در برابر آن ها حتی به اندازه یک حلقه انگشتر یا یک گردو نیز به حساب نمی آید. 🔸️حال تصور کنید که روی همین گردوی کوچک و ناچیز، شش میلیارد انسان با همه امکانات زندگی می کنند. در گوشه ای کوچک از این گردو، کشوری است و در گوشه ای از آن، شهری و در نقطه ای از آن، ما در حال زیستن هستیم. 🔸️خداوند، خالق مجموعه ای از جهان هستی است که این عالم پهناور و عظیم، تنها گوشه کوچکی از آن به حساب می آید. حال در برابر خدایی که همه این جهان را با یک اراده آفریده و می تواند با یک اراده آن را نابود کند، عظمت این عالم چیست؟ من چه هستم؟ 🔸️چگونه انسانی با این میزان از حقارت، به خود جرأت می دهد که به خدا بگوید: تو یکی، من هم یکی! تو گفتی، اما من انجام نمی دهم! 🔸️این نهایت جهالت، حماقت و بی شرمی است. انسانی که همه داشته هایش، زبانش، چشمش، گوشش، نفسی که می کشد، فکری که می کند، خواسته ای که دارد، لذتی که می برد، گذشته اش، آینده اش، همه و همه از اوست. 🔸️تصور و توجه به این امور، هر انسان عاقلی را فرو می شکند و حالتی از #خشوع قلبی در او پدید می آورد. در این حالت، به فرموده قرآن، چشمانش فروهشته می شود، تُن صدایش می شکند و هیچ توجهی به خود نخواهد داشت. 📚برگرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۱۷۲-۱۷۴ #به_سوی_بهار 🌙 @mesbahyazdi_ir

🕋 #معارف_قرآن | «شرایط استجابت دعا» آیه: «وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ» (غافر، آیه۶۰) ترجمه: و پروردگارتان گفت: مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم، آنان كه از عبادت من تكبّر ورزند، به زودى خوار و رسوا به دوزخ درآيند. ✅️ نکته: 🔸️#دعا به معنای خواندن و صدا زدن خداوند برای برآورده شدن نیاز و حاجت است. بنابراین، باید قصد دعا کننده هنگام دعا جدی و برخاسته از دل باشد نه صرفاً لقلقه زبان. 🔸️از مضمون آیه شریفه «ادعونی استجب لکم» می توان استفاده کرد که شرط استجابت دعا این است که اولاً قصد دعا کننده جدی و خواست او واقعی باشد و ثانیاً تنها از خداوند درخواست شود. 🔸️بسیاری از دعاهای ما، روخوانی دعاهای پیامبر اکرم و ائمه (علیهم السلام) است که برای ما نقل شده است. این شیوه اگر با تدبر و توجه به معانی همراه نباشد، نشانه جدی نبودن درخواست های ماست. 🔸️البته اگر این ادعیه مأثور از عمق دل و با توجه به معانی و مضامین بلندشان خوانده شوند، بسیار مؤثر خواهند بود و گاه خود، بهترین شیوه دعا هستند. 🔸️دعا باید به گونه ای باشد که هنگام قرائت متن آن، قصد انشای مضامینش را داشته باشیم و به لوازم آن پایبند باشیم. 🔸️به این معنا که حقیقتاً معتقد باشیم هرچه در اختیار ماست، از #خداوند است. باور داشته باشیم که درد از خداست و درمان نیز، طبیب حقیقی اوست و داروی شفابخش نیز در یَد قدرت اوست. 🔸️پس در کنار بهره بردن از دانش و تجربه طبیب و تأثیر دارو، باید به این نکته مهم توجه کنیم که همه اینها اسبابی هستند که او به حکمتش برای ما فراهم کرده است. در این امور و موارد مشابه، باید به این اسباب متوسل شویم تا او فرج را محقق کند. 🔸️اگر با وجود این اعتقاد در مرحله عمل توجه به این اسباب الهی را نادیده بگیریم و باز هم مستقیماً از خداوند شفا بخواهیم، به بیراهه رفته ایم. 🔸️در این صورت، گویی استفاده از امکانات پزشکی و طبابت را در برابر خداوند، مؤثراتی مستقل می دانیم و خیال می کنیم که با پشت کردن به این امور، تنها به خدا روی آورده ایم. 🔸️بی شک، چنین دعایی مستجاب نخواهد شد؛ چراکه بی توجهی به اسباب الهی و استفاده نکردن از آن ها، نشان می دهد که ما خواست واقعی نداریم. 🔸️البته گاهی انسان این اسباب ظاهری را در اختیار ندارد و به مسبب الاسباب متوسل می شود. 🔸️در این حالت، چون خواست او واقعی است و از خداوند تقاضا می کند، خداوند هم پاسخ مثبت خواهد داد. 📚وبرگرفته از کتاب صهبای حضور،صفحه ۳۲۹ـ۳۳۰ #به_سوی_بهار 🏴 @mesbahyazdi_ir