اشعار آیینی حسینیه
آنانکه عاشقند به دنبال دلبرند هر جا که می‌روند تعلق نمی‌برند از آنچه که وبال ببینند خالی‌اند عشاق روزگار، سبکبال می‌پرند پرواز می‌کنند به هر جا که جلوه‌ای‌ست گاهی ملائک‌اند و گاهی کبوترند دل را به دست هر کس و ناکس نمی‌دهند دلداده‌ی قدیمی آل پیمبرند   آنان که عاشق علی و فاطمه شدند مدیون خانواده موسی بن جعفرند! ما عاشقیم، عاشق زهرا و حیدریم ما شیعیان کشور موسی بن جعفریم :: آدم بدون مهر تو انسان نمی‌شود سلمان بدون عشق مسلمان نمی‌شود آن گردنی که تیغ تو را بوسه می‌زند سوگند می‌خوریم، پشیمان نمی‌شود وقتی کبوتران حریمت، گرسنه‌اند گندم برای سفره‌ی ما، نان نمی‌شود تو خوب جایی آمده‌ای سروری کنی هر رعیتی که رعیت ایران نمی‌شود تو هشتمین پیمبر قرآنی منی حق خدا و حق مسلمانی منی تو آسمان عشقی و خورشید گنبدی خورشید هشتمی و به ایران خوش آمدی تو سجده‌ای و ساجد و مسجود و مسجدی تو عابدی و عبدی و معبود و معبدی تو کربلایی و نجفی و مدینه‌ای یعنی شهید و شاهد و مشهود و مشهدی نُه چشمه از علوم، به قلب تو جاری است با این حساب، عالم آل محمدی تو آمدی و آمدنت رفتنی نداشت مانند آفتاب تو در رفت و آمدی ای آبروی جن و ملک خاکبوسی‌ات عالم فدای جلوه‌ی شمس الشموسی‌ات :: زائر شدم نسیم، صدای مرا گرفت از دستم التماس دعای مرا گرفت یک شب کنار پنجره فولاد، مادرم آن قدر گریه کرد، شفای مرا گرفت یک پارچه گره زد و تا سال‌های سال «سهمیه امام رضا» ی مرا گرفت  صحن تو، آسمان تو، گنبد طلای تو حتی مجال کرب و بلای مرا گرفت ایمان نداشتم که ضمانت کنی مرا تا اینکه آهو آمد و جای مرا گرفت ای دستگیر صبح قیامت سرم فدات هم خانواده، هم پدر و مادرم فدات ✍ 📝 | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
7.3هزار مشاهده