🕋 #معارف_قرآن | «چرا سختی‌ها در مسیر بندگی لازم‌اند؟» آیه: «طه*ما أَنْزَلْنا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی» (طه۱،۲) ترجمه: طه* ما قرآن را بر تو نفرستاديم تا (در راه اجراى آن، يا با تأسف بر عدم پذيرش آن، يا با انجام عبادت‌ هاى طاقت ‌فرسا) به زحمت و رنج افتى. ✅️ نکته: 🔸️داستان شب زنده داری ها، گریه ها و ناله های شبانه بسیاری از انبیا و اولیای الهی (علیهم السلام)، بارها در آیات قرآن، روایات معصومان (علیهم السلام) و منابع تاریخی ذکر شده است. 🔸️اما چرا خداوند متعال چنین زندگی مشقت باری را برای بندگان برگزیده اش، آن هم انبیا و اولیای الهی، می پسندد؟ 🔸️حقیقت این است که انسان زمانی به مقام والای خلیفه اللهی می رسد که همه چیزش را در برابر #خداوند تسلیم کند و عبد حقیقی باشد. 🔸️هرچه برای خود یا دیگران، وجودی مستقل قائل باشیم، در واقع دچار جهالت شده ایم؛ زیرا ما هیچ نداریم و هرچه هست، از اوست. 🔸️عبودیت حقیقی درک و باور این نداری، فقر، بیچارگی و ذلت ذاتی است. تنها در این صورت، انسان شایسته مقام خلیفه اللهی خواهد شد. 🔸️پس راز این سختی ها، بلاها، آزمون ها و تکالیف در این است که بنده بودن و هیچ بودن خود را به درستی درک کنیم. در این مسیر، میزان #بندگی حقیقی ما مشخص می شود. 🔸️آیا تکالیف را دقیق و بی چشم داشت انجام می دهیم تا به مقام خلیفه اللهی برسیم؛ یا برای خود اراده ای مستقل در برابر خداوند قائل می شویم و در نتیجه، به تکالیف ایراد می گیریم و از انجام کامل آن ها سر باز می زنیم؟ اگر چنین باشد، لیاقت دستیابی به آن مقام والا را نخواهیم داشت. 🔸️البته مقام خلیفه اللهی دارای مراتب بی شماری است که در بالاترین درجه آن، حضرات معصوم، یعنی رسول خدا و اهل بیت گران قدرشان (علیهم السلام) قرار دارند. 📚 برگرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۱۵۸-۱۶۱ #به_سوی_بهار 🌙 @mesbahyazdi_ir