#کتاب_خوانی 🌎 احتکار انبار کردن اجناس مورد نیاز مردم به ویژه غذا و دارو به طمع گران شدن و به نیت ثروت اندوزی، ستم کردن بر بندگان حق، به ویژه قشر کم درآمد جامعه است. در حقیقت، محتکر با این کار، خود را از رحمت خداوند در دنیا و آخرت محروم می‌سازد. فروش اجناس احتکاری، کاری حرام و از دیدگاه قرآن و روایت‌ها ناپسند است. خداوند درباره مال و ثروتی که از راه نامشروع به ویژه احتکار به دست می‌آید، می‌فرماید: وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ عُدْوانًا وَ ظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِیهِ نارًا وَ کانَ ذلِکَ عَلَی اللّهِ یَسِیرًا. (نساء: ۳۰) آن کس که با زور و ستم و از راه نامشروع به کسب مال برخیزد، او را به زودی در آتش دوزخ می‌افکنیم که انتقام گرفتن خدا از ستم پیشگان، کاری آسان است. پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله درباره حرمت احتکار می‌فرماید: مَنْ جَمَعَ طَعاما یَتَرَبَّصُ بِهِ الْغَلاءَ اَرْبَعِینَ یَوْما فَقَدْ بَرِی ءَ مِنَ اللّهِ وَ بَرِی ءَ اللّهُ مِنْهُ. کسی که خوراک مردم را به مدت چهل روز و به طمع گران شدن، در مکانی روی هم بگذارد، از خدا بیزار و خدا نیز از او بیزار است. [۱] آن حضرت در حدیثی دیگر فرمود: «مَنِ احْتَکَرَ طَعاما أَرْبَعِینَ یَوْما وَ تَصَدَّقَ بِهِ لَمْ یُقْبَلْ مِنْهُ؛ کسی که چهل روز غذای مردم را احتکار کند و آن را در راه خدا صدقه بدهد، از او پذیرفته نخواهد شد. » [۲] همچنین از ایشان روایت شده است: بِئْسَ الْعَبْدُ الْمُحْتَکِرُ إِنْ اَرْخَصَ اللّهُ الاَْسْعارَ حَزِنَ، وَ اِنْ اَغْلاهَا اللّهُ فَرِحَ. [۳] محتکر، انسان بدی است. اگر خداوند قیمت‌ها را ارزان کند، اندوهگین می‌شود و اگر گران کند، شاد می‌گردد. رسول حق در روایتی دیگر فرمود: «یُحْشَرُ الْحَکّارُونَ وَ قَتَلَةُ الاَْنْفُسِ إِلی جَهَنَّمَ فِی دَرَجَةٍ؛ محتکران و قاتلان، در دوزخ در یک درجه خواهند بود. » [۴] امام علی علیه السلام نیز در این باره می‌فرماید: «اَلاِْحْتِکارُ شِیَمُ الاَْشْرارِ؛ احتکار، سرشت و خوی اشرار است». [۵] ---------- [۱]: [۲]. همان، ج ۶۲، ص ۲۹۲. [۲]: [۱]. کنز العمال، ح ۹۷۲۰. [۳]: [۲]. همان، ح ۹۷۱۵. [۴]: [۳]. همان، ح ۹۷۳۹. [۵]: [۴]. تفسیر معین، ص ۸۳. 👁 ( بخشی از کتاب گناه گریزی ) ✍ سید حسین اسحاقی @tarighatezendegi

فرق است بین آدم هایی که در این شرایط سخت اقتصادی دست همدیگر را می گیرند و به فکر اطعام و انفاق مومنین هستند . و کسانی که منابع غذایی و مایحتاج مردم را احتکار می کنند تا از فقر و تنگدستی مردم ثروتمند شوند ! ثروت و مالی که از طریق رنج و تنگدستی مسلمانان حاصل شود این رویه طاغوت و سلطه ستمگران و ظالمان در طول تاریخ بوده و هست و کلا با عدالت اسلامی ناسازگار است . در اسلام خرید و فروش ، بیع و اجاره و ... همه باید در جهت مصالح ، رشد و سازندگی و سربلندی ملت اسلام قرار بگیرد ... بین هیچ انسانی مگر در تقوا و بندگی و عمل صالح فرق نیست ! آن هم که هر کس با تقواتر باشد خاشع تر ، صادق تر ، و اهل گذشت تر است و نمی توان گفت چون شما اهل تقوا هستی پس بیا همه اش ماله تو ! نخیر ! هیچ گونه خودخواهی ، نابرابری و ظلم و اجحاف در حق مومنین قابل قبول نیست . حتی در منابع دینی آمده است که شخص وقتی به سود روزانه برای رفع نیاز مایحتاج ابتدایی خودش و خانواده اش رسید دیگر از مومنین سود نگیرد ! چه برسد به اینکه بخواهد روی هم بکند و دست از انفاق و صدقات و زکات و خمس بکشد و یا بخواهد خودش را با مال و اموالش برتر از دیگران نشان دهد و یا فخر فروشی کند و ... همه این موارد در نگاه اسلام قبیح است .

#حدیث ✅اثرات لقمه حرام در زندگی ! ✍حضرت رسول خدا (ص)فرمایند: نماز کسی که لقمه‌اش حرام است تا چهل روز قبول نمی شود و تا چهل روز دعایش مستجاب نمی گردد و هر مقدار از بدنش که با حرام پرورش یافته سزاوار آتش و سوختن است. حضرت امام صادق علیه السلام : هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد. حضرت امام هادى علیه السلام: به راستى كه حرام، افزايش نمى ‏يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه ‏اى به سوى آتش خواهد بود. حرام خواری و قساوت قلب ارتباطی تنگاتنگ با هم دارند که اگر کسی حرام خورد قلبش سخت شده و در برابر حق، نرمش نخواهد داشت! این همان سخنی است که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا به سپاه کوفه فرمود: چون شکمهای شما از حرام پر شده،کلام حق در شما اثر ندارد... 📚 الكافي (ط-الاسلامیه) ج 5، ص 125 @tarighatezendegi

#کلیپ نهی از منکر به روش جورابی 👌 پاسخ عملی به گناه علنی 😉 @tarighatezendegi

🌷فرقه خطرناک شیرازی دشمن اهلبیت (ع)و عامل انگلیس.... سخنران آیت الله محسن اراکی @tarighatezendegi

حدیث عنوان بصری قسمت اول حقیقت عبودیت «شيخ شمس الدين محمد بن مكي (شهيد اول) گفت: من از خط شيخ احمد فراهاني رحمه الله از عنوان بصري؛ كه پيرمردي سالخورده بود و از عمرش نود و چهار سال مي‌گذشت نقل مي‌كنم كه او گفت: من سالياني به نزد مالك بن انس رفت و آمد مي‌كردم، زماني كه جعفر صادق عليه السلام به مدينه آمدند به محضر ايشان شرفياب شدم و دوست داشتم همان طوري كه از مالك تحصيل علم كرده بودم از ايشان نيز كسب علم كنم. روزي آن حضرت به من فرمودند: من مردي تحت نظرم [۱] علاوه براين در هر ساعت از شبانه روز اذكاري دارم كه به آنها مشغول هستم. پس مرا از عبادتم غافل نكن، و علومت را از سالك و راهنمايت (مالك بن انس) بگير و مثل گذشته با او رفت و آمد كن. از اين ماجرا غمگين شدم و از محضرشان مرخّص شدم. با خودم گفتم: اگر در وجود من آثار خير و هدايت به چشم حضرت مي‌آمد، مرا از رفت و آمد و كسب علم از محضرشان منع نمي فرمودند. بنابراين در مسير خود داخل مسجد رسول اللَّه صلي الله عليه وآله شدم برگشتم و دو ركعت نماز خواندم و عرض كردم: خدايا!، پروردگارا! قلب جعفرعليه السلام را نسبت به من مهربان و متمايل فرما و از علمش مقداري روزي من كن كه به وسيله آن به راه راست تو هدايت شوم. با همان حالت ناراحتي و اندوه به منزل برگشتم و چون دلم مالامال از محبت جعفرعليه السلام شده بود با مالك بن انس رفت و آمد نكردم و از خانه‌ام بجز براي نماز واجب خارج نشدم، تا اين كه صبرم تمام شد. (روزي) پس از اقامه نماز عصر سينه‌ام تنگ شد و طاقتم به سر آمد نعلينم را به پا كرده، ردايم را پوشيده و قصد ديدار جعفر صادق عليه السلام نمودم. وقتي كه به درب خانه آن حضرت رسيدم اجازه ورود خواستم. خادمي بيرون آمده و پرسيد: چه مي‌خواهي؟ گفتم: (آمده‌ام تا) به محضر شريف (امام صادق عليه السلام) عرض سلام كنم. گفت: او در محل نمازشان مشغول عبادت هستند. مقابل درب خانه حضرت نشسته و كمي درنگ كردم كه خادمي از خانه خارج شد و گفت: به بركتي كه خدا نصيب تو كرده داخل شو. وارد شده و بر آن حضرت سلام كردم. امام ضمن جواب سلام، فرمودند: بنشين، خداوند تو را بيامرزد. پس من نشستم. حضرت فرمودند: اي اباعبداللَّه! علم به آموختن نيست، علم نور است و در قلب كسي قرار مي‌گيرد كه خداوند تبارك و تعالي هدايت او را اراده فرموده باشد. بنابراين اگر علم مي‌خواهي ابتدا بايد حقيقت عبودّيت (بندگي) را در وجود خودت بخواهي و علم را با عمل كردن، طلب كني و از خداوند طلب فهم كن تا (علم را) به تو بفهماند. عرض كردم: اي شريف. فرمودند: مرا اباعبداللَّه صدا بزن. گفتم: اي ابا عبداللَّه! حقيقت عبودّيت و بندگي چيست؟ فرمودند: سه چيز است؛ ۱- اينكه بنده خدا در مورد آنچه كه پروردگار به او سپرده است براي خودش ملكيتي نبيند. چرا كه بندگان مِلكي ندارند (مالك حقيقي خداوند تبارك و تعالي است) و همه اموال را از آن خداوند مي‌بينند. و آن را در جايي قرار مي‌دهد (مصرف مي‌كند) كه خداوند امر فرموده است. ۲- بنده خدا براي خودش مصلحت انديشي و تدبير نمي كند (مصلحت و تدبير واقعي را در دست خداوند مي‌داند). ۳- تمام اشتغال او در كاري منحصر شود كه خداوند او را به آن امر يا از آن نهي فرموده است. پس اگر بنده خدا در آنچه كه پروردگار به او سپرده است ملكيتي براي خودش نبيند، در اين صورت انفاق كردن برايش در چيزي كه خداوند امر فرموده است آسان مي‌شود. و وقتي كه تدبير امورش را به مدبّرش بسپرد (و اهل توكل شود) تحمل مصيبت‌هاي دنيا برايش آسان مي‌شود. و زماني كه به آنچه خداوند امر ونهي كرده است مشغول باشد ديگر فرصتي براي خودنمايي و فخرفروشي به مردم پيدا نمي كند. مباهات به مردم و براي عزّت و جاه طلبي آنچه را كه نزد مردم است نمي خواهد و عمرش را به بيهودگي نمي گذراند. اين اولين درجه تقوا است كه خداوند تبارك و تعالي مي‌فرمايد: آن سراي آخرت است كه براي كساني كه در زمين قصد بلند پروازي ندارند و دنبال فساد نمي گردند، قرار داديم و سرانجام نيك، براي مردم با تقوا است. ---------- [۱]: ۲. وجود مقدس امام صادق عليه السلام در دوران امامت شديداً تحت نظر حكومت وقت بودند خصوصاً زمان منصور دوانيقي كه نسبت به حضرت ظلم زيادي روا داشت تا آنجا كه محل اقامت آن حضرت را سه بار تغيير داد و لذا رفت و آمد ايشان در مقاطعي به ويژه اواخر عمر در اختيار خودشان نبود. كه اين امر خود بيانگر خفقان حاكم بر جامعه و ترس بيش از حد حاكمان جائر از ارتباط مردم با امام عليه السلام است. @tarighatezendegi

حدیث عنوان بصری قسمت دوم ۹ توصیه امام صادق برای اهل تقوا عرض كردم: اي اباعبداللَّه! به من توصيه اي بفرماييد. فرمودند: تو را به نُه چيز وصيت مي‌كنم كه آنها توصيه من به همه آرزومندان سير و سلوك الي اللَّه است. و سه مورد آن در حلم و بردباري و صبر است و سه امر ديگر آن در علم و دانش است. پس اين وصايا را حفظ كن و به خاطر بسپار و مبادا در عمل به آنها سستي كني. عنوان بصري مي‌گويد: من قلبم را (براي فراگيري علم حضرت) آماده كردم. حضرت فرمودند: اما آنچه كه در رياضت نفس است: ۱- مبادا چيزي را بخوري كه به آن اشتها نداري چون موجب حماقت و ناداني مي‌شود. ۲- و تا گرسنه نشدي چيزي نخور. ۳- زماني كه غذايي خوردي، با نام خدا و حلال باشد و حديث رسول خدا را به ياد داشته باش كه فرمودند: آدمي هيچ ظرفي بدتر از شكمش را پر نكرده است. پس اگر ناچار شد غذا بخورد، يك سوم شكمش را براي طعام، و يك سوم را براي آب و يك سوم را براي تنفس قرار دهد. اما آن سه موردي كه در حلم و بردباري است: ۱- اگر كسي به تو گفت كه اگر يكي بگويي ده تا مي‌شنوي. به او بگو: اگر ده تا بگويي سخني هم نمي شنوي (عفت كلام داشته باش و از نزاع بپرهيز. ) ۲- اگر كسي به تو دشنامي داد به او بگو: اگر راست مي‌گويي از خداوند مي‌خواهم مرا ببخشد و اگر دروغ مي‌گويي از خداوند مي‌خواهم تو را ببخشد. ۳- و اگر كسي تو را تهديد به دشنام كرد تو او را به خير خواهي (نصحيت) و مراعاتش وعده بده. و اما آن سه امر ديگر كه در علم و دانش است: ۱- آنچه را كه نمي داني از عالمان بپرس و مبادا براي به زحمت انداختن و امتحان كردنشان سؤال كني. ۲- مبادا بر اساس خود رأيي دست به كاري بزني كه علم نداري و در تمامي امور تا آنجا كه ممكن است مسير احتياط را رها نكن. ۳- همان گونه كه از شير درنده فرار مي‌كني از فتوي دادن (فتواي بدون علم) [۱] بپرهيز و گردن خود را پل عبور مردم نكن. اي ابا عبداللَّه! برخيز و برو كه من براي تو خير خواهي كردم. و ذكر من را خراب نكن چرا كه من مردي هستم كه بر گذشت عمرم دقت دارم و سلام بركسي كه از هدايت پيروي مي‌كند. ---------- [۱]: ۳. بحار الانوار، علامه مجلسي، ج ۱ ص ۲۲۴ - ۲۲۶؛ الكوكب الدرّي في شرح حديث عنوان البصري، آيت اللَّه حاج سيد ابوالفضل نبوي قمي، بدون تاريخ و محل نشر؛ منية المريد، شهيد ثاني، تصحيح رضا مختاري، ص ۱۴۹ - ۱۴۸ [۱]: ۴. نظر قاطع دادن در امري كه تخصص نداري، مثلاً نظر دادن در امور ديني بدون توجه به نظر فقيه. @tarighatezendegi

#حدیث 🌎 اوصاف شیعیان علی (ع)  عَنِ الْباقِرِ ـ عَلَيْهِ السَّلامُ ـ قالَ: فَوَ اللهِ ما شِيعَتُنا إلّا مَنِ اتَّقِي اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أطاعَهُ وَ ما كانُوا يُعْرَفُونَ يا جابِرُ إلّا بِالتَّواضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ اَداءَ الْآمانَه وَ كَثْرَه ذِكْرِ اللهِ، وَ الصُّومِ وَ الصَّلاه وَ الْبِرِّ بِالْوالِدَيْنِ وَ التَّعَهُّدِ لِلْجَيْرانِ مِن الْفُقَراءِ وَ أهْلِ الْمَسْكَنه وَالْغارِمِينَ وَ الْأيْتامِ، وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تَلاوَه الْقُرآنِ وَ كَفَّ الْألْسُنِ عَنِ النّاسِ إلّا مِنْ خَيرٍ، وَ كانُوا اُمَّه عَشائِرُهُمْ قالَ جابِرُ: فَقُلْتُ: يابْن رَسُولِ اللهِ ما نَعْرِفُ الْيَوْمَ أحَداً بِهذِهِ الصِّفَه، فَقالَ: يا جابِرُ لا يَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذاهِبُ حَسَبَ الرَّجُلَ أنْ يَقُولَ: اُحِبَّ عَلِيَّاً وَ أتَوَلّاهُ، ثُمَّ لا يَكُونُ مَعَ ذلِكَ فَعّالاً فَلَوْ قالَ: إنِّي اُحِبُّ رَسُولِ اللهِ؛ فَرَسُولُ اللهِ خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ ثُمَّ لا يَتْبِعُ سَرِيرَتَهُ وَ لا يَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ ما نَفَعَهُ حُبُّهُ إيّاهُ شَيْئاً. امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمود: به خدا قسم شيعه ما نيست مگر كسي كه داراي تقوي است و تنها از خدا اطاعت كند، اي جابر آن ها را نمي شناسي مگر از راه تواضع، خشوع، امانت داري، هميشه به ياد خدا بودن، روزه داري، نماز، نيكي به پدر و مادر، پايبندي به اخلاق حسنه احترام به همسايه و توجه به فقراء، درماندگان، در سفر ماندگان و يتيمان، راستگويي، تلاوت قرآن، خويشتن داري، و پرهيز از مردم آزاري و در زندگي أمين و درستكارند. جابر گفت: امروز من كسي را به اين صفات نمي بينم، امام فرمود: اي جابر وجود خط مشي هاي گوناگون در جامعه و از اين كه تنها بعضي به راه صحيح روي آورده اند، موجب غرور تو نشود و به اين نكته بينديشي كه تو دوستدار علي هستي اگر كسي بگويد من علي ـ عليه السلام ـ را دوست دارم و شیعه او هستم ولي قدمي در اين صراط بر ندارد، یا حتي اگر بگويد من پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ را دوست دارم و رسول خدا بهتر از علي ـ عليه السلام ـ است، ولي تابع سيره او نباشد و در عمل به سنت رسول خدا پايبند نباشد، هيچ نفعي از اين دوستي، (دوستي علي و پيامبر) نمي برد. «روضه المتقين، ج12، ص78، تحف العقول، ص215» @tarighatezendegi

#حدیث در احوالات جابر بن عبد الله انصاری آمده که امام باقر علیه السلام او را در حال پیری و مریضی ملاقات نمود و از او سؤال کرد: حال تو چگونه است؟ عرض نمود: در حالی هستم که فقر در نزد من محبوب تر از ثروت و مرض، محبوب تر از سلامتی و مرگ، محبوب تر از زندگی است. امام علیه السلام فرمود: اما ما اهل بیت، آنچه از فقر یا بی نیازی و مرض یا سلامتی و مرگ یا زندگی، از جانب خدا بر ما وارد شود، در نزد ما محبوب تر است. جابر از جای خود برخاست و میان دو چشم آن حضرت را بوسید و گفت: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله راست گفت هنگامی که به من فرمود: «ای جابر، به زودی یکی از فرزندان مرا که همنام من است خواهی یافت که علوم را می‌شکافد». [۱] ---------- [۱]: . نراقی، جامع السعادات، ج۳، ص۲۸۵. شرح حدیث : جابر فکر می کرد که نگرشش به دنیا به عرفان اسلامی نزدیک شده است ، برای همین آن را در مقابل امام مطرح کرد تا نظر ایشان را در این رابطه بداند . اما ایشان فرمود که هنر بندگی به این نیست که ما چه چیزی را دوست داشته یا نداشته باشیم و همین را برای خدا تعیین و تکلیف کنیم ! بلکه هر چه از فقرو ثروت ، مرگ و زندگی ، بیماری و سلامت به ما رسید چون از ناحیه خداوند است و به آن رضایت دارد آن را بپذیریم و با عشق و جان شکر گذار او باشیم ! چه بسا در هر یک از این امور حکمت و مصلحتی خوابیده باشد که تنها خداوندی که همه خیر و شر عالم در دستان اوست به این امور عالم است . از آن طرف معلوم می شود که در فلسفه اسلامی ، زهد و بیگانگی با دنیا ، به معنای دنیا نداشتن نیست ! بلکه چه بسا خداوند به انسان در دنیا موهبت ها و ارزاق زیادی عنایت کند ، و انسان وظیفه دارد بدون هیچ دل بستگی و خودخواهی ، تمام این نعمت ها را در راه خدا خرج کند و از طرف دیگر نیز خداوند می خواهد به خاطر امتحان و رشد انسان ، در دنیا به بعضی ها ارزاق و نعمت های مادی چندانی ندهد و انسان زاهد و عابد در چنین شرایطی خداوند را به خاطر همه نداشته ها و داشته هایش شکر می کند و از چیزی اندوهگین و ناراحت نمی شود . به عبارتی نه آن عابد و زاهدی که دنیا در دست اوست ، قلبش به خاطر دنیا شادو خرسند می شود و نه آنکه هیچ دنیایی ندارد به خاطر نبودش ناراحت و اندوهگین می شود . بلکه هر دو تنها به خاطر مصلحت و رضای الهی شاد و خرسندند و به آنچه خداوند برایشان مقدر کرده است از بابته بندگی و اطاعت کمال رضایت را دارند . ✍علیرضا ساغندی @tarighatezendegi

💢 پخش گوشت نذری و غذا در ایام محرم بین فقرا و مردم کار مسخره‌ایه 🔹پس چه کار کنیم؟! بهتره گوشت‌ها رو بین سگ‌های ولگرد پخش کنید تا مزه گوشت زبر زبونشون بره و به بچه ها و کودکان هم رحم نکنند!!! #منطق_خل_مغزهای_پر_ادعا ‌@tarighatezendegi

واقعا این تصویر خیلی مسائل را روشن می کنه ... یه سری انسان هستند که هیچ چیزشون شبیه مسلمونا نیست ! نه لباسشون ، نه رفتارشون ، نه زندگیشون ، نه خواسته ها و درخواست هاشون ... نه اهل نمازن نه اهل روزه هستند تازه با اسلام و مبانی اسلامی همگی مخالفند ... ولی ما می بینیم که در حکومت اسلامی از تمام منافع مردم اسلامی بهره مند میشن ! در دادگاه ها به چشم مسلمان محاکمه میشن ! در قبرستان مسلمان ها خاک میشن ! کنار مسلمان ها زندگی می کنند و ... سوال من اینجاست مثلا یک زن که هیچ شباهتی به مسلمونا نمیده و داره اهداف شیطان رو در جامعه پیاده می کنه ، چرا باید به ازدواج مرد مسلمان دربیاد ؟ چرا باید سره ماه نشده مهریه شو بذاره اجرا و با پوله شوهره بدبخت بخت برگشته بره دست در دست انسانی که دو تایی خیانت کردند بره کشورهای اروپایی و خوشگذرانی کنند و مرد بیچاره در زندان باید مهریه پرداخت کنه ؟ آیا مهریه ماله زنه مسلمان با خدا نیست که برای خدا و پیامبر تن به ازدواج میده تا خودشو شوهرشو از گناه حفظ کنه و آرامش و برکت رو در جامعه به وجود بیاره ؟ و بعد مثلا بنا به شرایطی طلاق میگیره و برای گرفتن حق و حقوق خود که در خانه پدرش عفیفانه و پاک دامنانه بنشیند تا دوباره با سه تا بچه که باید بزرگ کند شوهر خوب نصیبش شود نیست ؟ چرا یک نامسلمان چون اسلام شناسنامه ای دارد، را ما نمی تونیم و جرئت نداریم که بهش بگیم کافر ؟ در حالیکه صفات مومنین و مسلمان ها در قرآن و روایات معصومین به صورت واضح بیان شده است ؟ ما حتی شاه ملعون را هم هیچ وقت کافر خطاب نکردیم ! چون او در شناسنامه مسلمان شیعه بود ... در حالیکه ملت ایران او را به زور از مملکت بیرون کردند ! براستی اگر شاه ملعون مسلمان بود آیا این کار امت اسلام در حق یک مسلمان درست بود ؟ کاری که ملت ایران در حق خاندان پهلوی کردند فقط یک مسلمان می تواند با یک کافر حربی انجام دهد ! آیا این دست قماش ها در جامعه با تبلیغات ضد اسلامی و با برپایی فرهنگ ضد اسلامی رواست که صاف صاف در جامعه حرکت کنند و هر ضربه ای که دلشان می خواهد بزنند ؟ و از حقوق برابر مسلمان ها هم برخوردار شوند ؟ لااقل حقوق برابر با مسلمان ها را از آنها سلب کنید ! تا در جامعه حس کوچکی و پستی پیدا کنند شاید هدایت شدند و فهمیدند چه قدر لااقل ادا و ریای اسلامی می تواند به آنها آقایی و بزرگی و سروری را برایشان به بار آورد . @tarighatezendegi