دیوانه‌ام ! حتی غمش را دوست دارم .

شادی بطلب که حاصل عمر دمی است‌ . - خیام

بی آنكه بخواهم تمام من شده بودی . - فروغ فرخزاد

_

تو آبی ترین هجای شعر من بودی .

دلم تنگ است و دستم از تو کوتاه خودت را جای من امشب بغل کن..!

تو آبی ترین شعر من خواهی ماند .

؛

- بیمار اتاق ِ شماره ۲۵۱. با بغض ُ لبخند زمزمه میکرد؛ برمیگرده .

برایم از دریایی بگو که رگهای آبیِ زیر پوستت به آنجا می‌ریزند ؛

_

با تحکّم می‌پرسد «چه شد باز؟!» هیچ! به ظاهر شاید هیچ چیزش نشده بود، امّا در باطن چرا؛ در باطن چلانده شده بود. چلانده می‌شد. یک حس گنگ و ناپیدا، یک گرهِ قدیمی در روح، پرتوی از آن حس کهنه آزارش می‌داد. - محمود دولت‌آبادی