#امیرالمومنین_ع_مدح خوش دولتی‌ست، سائل نانِ علی شدن مست از ضریح تاک‌نشانِ علی شدن پا از کجی کشیدن و دست از هرآنچه هست از راستی، نشانِ کمان علی شدن دست از خودم کشیده و عمری دویده‌ام در جستجوی ردّ و نشان علی شدن در بندگی خداست که می‌خوانمش خدای در هیچ بنده نیست، توان علی شدن نور قِدَم دوید عدم را و بانگ زد دیگر رسیده است زمان علی شدن از ردّ پای بوذر و عمّار یافتم مقصد کجاست؟ ریگِ روان علی شدن دریا فقط به رود امان‌نامه می‌دهد مرداب نیست در جَرَیان علی شدن مهتاب قد خمیده و خورشید سربلند در آرزوی تیر و کمان علی شدن چرخ و فلک به رقص، به ساز سَلونی است اینگونه است مست بیان علی شدن از آنچه گفت، درکِ زبان قطره‌ای چشید در واژه نیست، فهمِ دهان علی شدن بالای دار میثم تمّار از آن سرود راحت نبود و نیست از آن علی شدن مالک کشید دَردِ علی را که مرد شد مردانگی‌ست، دُردکشانِ علی شدن از شربت عسل به لب آورد خونِ دل بی‌رنج نیست وِرد زبان علی شدن ای کاش سر به شانه‌ی او می‌گذاشتم! رزقم نبود کیسه‌ی نان علی شدن شب‌های بی‌قراری قدر است رزق ما تا نیمه‌های شب نگران علی شدن حق دارد افتخار کند سائل نجف سلطانی است، لایقِ خوان علی شدن زهرا که بود؟ هم‌نفس و همدم علی در شأن اوست هم‌ضربان علی شدن کُفوَش نبود غیرِ زنی از تبار نور کار کِه بود جان و جهان علی شدن؟ در روضه‌ی حسین، همه عمرمان گذشت ما را خوش است پیرِ جوان علی شدن تنها شکستِ او غم بازوی فاطمه‌ست سخت است بعد غسل شبانه، علی شدن! باید به زندگیِّ علی‌وار خو کنیم هر چند مشکل است به‌ سان علی شدن! ✍سروده #گروه_هیئت_الشعرا (سروده ی جمعی از شاعران قم) 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#امیرالمومنین_ع_مدح باز می‌خواست دلم راهی بازار شود بافتم رشته‌ی اشکی که خریدار شود همه‌ی عُمر خوشا آب به نخلی دادن که به عشق تو و این جُرم، مرا دار شود هر که را جرأتِ آن نیست که در خلوت دل لافِ معنا بزند محرم اسرار شود! ای غبارِ قدمت سرمه‌ی چشمانِ مَلَک! ذرّه کو‌ تا به تمنّای تو بسیار شود؟! خار اگر یاد تو افتاد شرف می‌یابد گُل اگر نام تو از یاد بَرَد، خوار شود آفتابا! نظری کن به من خاک‌نشین بلکه این ذرّه به دیدار سزاوار شود تو که آبادترین مُلک جهانی، نگذار غم دوریِ نجف بر سرم آوار شود راه درمان اگر آیینه‌ی ایوان طلاست کاش! هر روز دل از عشق تو بیمار شود عشق، در آینه‌ی شیخ بهائی دیده‌ست که قوانین جهان می‌شود انکار شود بشکُفد بوسه اگر بر لب انگور ضریح بیت بیتِ غزلم خانه‌ی خمّار شود مرگ کی می‌رسد از راه؟ که جان عاریتی‌ست - - که به قربانِ تو و لحظه‌ی دیدار شود زندگی روزه و من تشنه‌ی دیدار توأم ای خوش آن روزه که با چشم تو افطار شود اشک تو گنج روان بود که افتاد به چاه چون بنا بود نجف دُرّ گُهربار شود تو علی بودی و تا حشر علی می‌مانی نتوانست کسی حیدر کرّار شود ذوالفقاریم، چه در وقت مصاف و چه غلاف شیعه باید همه دم فاتح پیکار شود کاش دنیای گرفتار در این خواب عمیق با صدای پسر فاطمه بیدار شود شعر نه، سجده‌ی شُکر است پس از سجده‌ی شُکر صله‌اش کاش نجف باشد و تکرار شود! ✍سروده #گروه_هیئت_الشعرا (سروده ی جمعی از شاعران قم) 📝 #اشعار_آیینی_حسینیه‌ | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e