eitaa logo
اشعار آیینی حسینیه
50.3هزار دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
396 ویدیو
28 فایل
آدرس اینترنتی پایگاه حسینیه(مرجع تخصصی هیأت) http://hosseinieh.net آیدی خادم کانال: @addmin_roze کانال دوبیتی و رباعی: 👉 @dobeity_robaey فروشگاه حرز و انگشتر: 👉 @galery_rayan با کمالِ احترام، تبادل‌ و‌ تبلیغ #نداریم🙏🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
دگر ز مسجد کوفه نوا نمی‌آید نوای ناله‌ی شیرخدا نمی‌آید برای عزت و ترویج راه بسم الله صدای نقطه‌ی پایین با نمی‌آید چه کرده زهر که رنگ علی چنین شده‌ست؟! چه کرده که نَفَسِ رفته، جا نمی‌آید؟! هر آن چه شیر، به او می‌دهد طبیب اصلاً به هوش، حیدر آل عبا نمی‌آید؟! چه کرده است مگر تیغ، خونِ فرق علی_ چگونه بند به طب و دوا نمی‌آید؟! هر آن چه زینب کبری پدر پدر گوید دگر ز جانب بابا صدا نمی‌آید آهای طفل یتیم نجف، گرسنه بخواب ازین به بعد دگر مرتضی نمی‌آید ازین به بعد اگر پیرمرد نابینا غریب و خسته بگوید بیا، نمی‌آید دگر میان هوای گرفته‌ی این شهر شمیم هم‌نفس مصطفی نمی‌آید چه خوب! پیر لعینی به سوی جسم امام برای ضربه‌زدن با عصا نمی‌آید هزار شکر کفن هست بین کوفه هنوز تن امام روی بوریا نمی‌آید پس از پدر به تسلی و تعزیت، احدی_ به تازیانه سوی بچه‌ها نمی‌آید اسیر چیست؟! عزادار بعد دفن پدر به احترام دوباره به خانه می‌آید ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
علی مشغول بازی با یتیمان بود وقتی‌که کسی چون إبن ملجم در نمازش "إهدنا" می‌خوانْد شاعر: @dobeity_robaey
همین ساعت که ما در حسرت یک بوسه میسوزیم کسانی در نجف پیش ضریحش عالمی دارند @dobeity_robaey
برو ضریح علی باش تا ببوسندت چه صرفه می‌بری ای نقره از رکاب شدن @dobeity_robaey
هدایت شده از اشعار آیینی حسینیه
به وقت کار نخلستان، اگر دنیا حواسش بود نگه می‌داشت در شیشه، عرق‌های جبینت را © اشعار آیینی حسینیه ↙️ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
آخرین مجلس من قبل مماتم روضه‌ست اولین محفل من بعد وفاتم روضه‌ست پدرم گفت گرفتار شدی روضه بخوان خواندم آگاه شدم باب نجاتم روضه‌ست مال و فرزند و عیالم همگی وقف حسین کارِ من در همه‌ی طولِ حیاتم روضه‌ست چه نیازی‌ست که نوکر به همه رو بزند رزقِ افزون شده دارم، برکاتم روضه‌ست چاره‌ای نیست اگر کرببلا روزی نیست وقت ایامِ جدایی، عتباتم روضه‌ست وقت جان‌کندن من مرثیه‌خوان را گویید سخن از غیر نگوید، سکراتم روضه‌ست گر بپرسند چه داری به شب اول قبر؟ باز با گریه بگویم حسناتم روضه‌ست ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
دنیا مجال بوسه به خاک دَرِ علی‌ست باغ بهشت منظره دیگر علی‌ست کعبه بنا شد از جهت اولین دمش مسجد مبارک از نفس آخر علی‌ست پرواز او فراتر از این آسمان ماست قدر آن شبی که درخور بال و پر علی‌ست شاهنشهی که پینه به نعلین خویش زد ای چرخ غافلی که کجا کشور علی‌ست خط‌های عهدنامۀ مالک چه گفته‌اند؟ کو مهتری که خاک پی اشتر علی‌ست تا هست عدل از نمک‌خنده‌های او آبادی بهشت هم از کوثر علی‌ست آنجا که علم آدم و خاتم به هم رسید قلب سلیم و خاطر روشنگر علی‌ست صفین را ببین و دلش را به نیزه‌ها تا بنگری که غربت و غم لشگر علی‌ست بر نیزه رفت اصغر و اکبر، شگفت نیست پیداست تا همیشه که دعوا سر علی‌ست زینب، بزرگ بت‌شکن کوفه و دمشق پیغمبر خداست نه پیغمبر علی‌ست من هم فتاده شور سلیمانی‌ام به سر چشم گدا به خاتم انگشتر علی‌ست ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
دیدی از غُصه و غم خسته و مالامالم آمدی باز خودت زود به استقبالم از وفایت چه بگویم که شبیه مادر هر کجا رفته‌ام و آمده‌ای دنبالم مرگ همسایه و اقوام مرا زنده نکرد بس که با حرص و طمع، در طلب آمالم از سیه‌رویی و احوال بدم هیچ مپرس شرمسارم، چه بگویم؟! به همان منوالم چه گرفتاری و بیماری سختی دارم شب به شب، وقت مناجات و دعا بی‌حالم نظری کن که فقط جَلد نجف باشم و بس نکند گم بِشَوم، مُهر بزن بر بالَم بی علی هر دم و هر بازدمی معصیت‌ست با علی حکم عبادات گرفت اعمالم سفر کرب‌و‌بلا تذکره‌اش با زهراست آه مادر چه شده تذکره‌ی هر سالم؟! ** من همان سینه‌زنِ داغ حسینت هستم که پریشان شده از تشنگی‌اش، احوالم کاش بودم به کنارش که تنش پا نخورد سال‌ها گریه‌کنِ آن بدنِ پامالم کاش بودم که به او، این همه نیزه نزنند یاد آن جسم مُقطع شده در گودالم کاش بودم که شوم غارت و غارت نشود داغدارِ تن غارت‌شده در جنجالم ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
این‌قَدَر این دستِ خالی را پُر از گوهر مکن خاک این در کیمیای ماست، آن را زر مکن برکتت را از زمینِ اهل آبادی مگیر نهر دنیا را پُر از آبی بجز کوثر مکن تا سحر در وا مکن، من هم به در، سر می‌زنم حال این دیوانه‌ی آشفته را بهتر مکن در‌به‌در بودم که دیدم بی‌خبر دعوت شدم پس دگر من را اسیر این در و آن در مکن آبرودار! آبروریزیِ عبدت را بخر صحبت پرونده‌ام را پیشِ پیغمبر مکن من به زهرا قول دادم زود آدم می‌شوم طفل بازیگوش را شرمنده‌ی مادر مکن با همین آلودگی بیتوته کردم در حرم عبد بازار نجف را دور، از حیدر مکن سهم انگور مرا هم از ضریح او بده سیرمانی مرا بشنو ولی باور مکن چشمِ خیسم را برای تو فقط رو می‌کنم چشم من را نزد شخصی جز حسینت، تَر مکن ای نسیمی که سحرگاهان در عالم می‌وزی! جز نسیم کربلا را قسمت نوکر مکن من فقط زانو زدم پائینِ پاهای حسین پس مرا محتاج، جز شهزاده‌اش اکبر مکن ** با سر زانو حسین آمد در آغوش علی گفت ناله هرچه کردی پیش من، دیگر مکن در عبا می‌چینمت، می‌ریزی از اطراف آن این‌قَدَر من را اسیر قوم غارت‌گر مکن عمه‌ات گیسو پریشان می‌کند پاشو علی فکر او کن، فکر من را بین این لشکر مکن ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
دل من غرقِ گناه است، الهی به حسین در دلم حسرت و آه است، الهی به حسین هی گنه کردم و هی توبه شکستم افسوس رُخم از شرم سیاه است، الهی به حسین شده و ابر خطاپوش رسید بنده محتاج نگاه‌ است، الهی به حسین است و دل سرکش و عُصیان‌گر من در پی پشت و پناه است، الهی به حسین من پشیمان شده‌ام، دست مرا باز بگیر اشک این دیده گواه است، الهی به حسین آن حسینی که ز تن پیرهنش را بُردند بر سرِ نیزه سرِ بی بدنش را بُردند ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
روی زمین نگذاشتی شب‌ها سر راحت وقتی که دیدی مستمندی را سر راهت در جمع مردم با تبسم می‌نشستی آه اما نگفتی با کسی جز چاه از آهت در بین نخلستان عرق می‌ریختی هر روز تا شب کمی خرما و نان باشد به همراهت رؤیای زیبایی برای هر یتیمی بود بین خرابه نیمه‌شب‌ها چهرۀ ماهت محراب کوفه شاهد راز و نیازت بود "مولایَ یا مولای" نجوای سحرگاهت هر چند طوفانی میان سینه‌ات جاری‌ست آرامشی دارد تَوَکَّلتُ عَلَی اللّهَت شهری کمیلت می‌شود با هر فرازی از_ یا نور و یا قدوس‌هایِ گاه و بی‌گاهت امروز هم دنیا به مَردی چون تو محتاج است... ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
کن نگاهم به راه برگردم از مسیر گناه برگردم ای امید دلم، درستم کن کز رهِ اشتباه برگردم بنده‌ات را خودت صدا کردی تا بر این بارگاه برگردم نگذاری محول‌الاحوال که به حال تباه برگردم روسفیدم کن و مخواه از شرم سوی تو رو سیاه برگردم من که با کوه معصیت رفتم چه کنم مثل کاه برگردم؟ سائلی بی پناهم و خواهم تا بر این سَرپناه برگردم نا اُمیدم نمی‌کنی، تامن_ به اُمیدِ نگاه برگردم سفرم را ببخش توشه، مخواه_ با دلی غرق آه برگردم کمکم کن که وقتِ برگشتن سوی تو سربه‌راه برگردم چون «وفایی» به اشک و زمزمه‌ی دلخوشِ یا اِله برگردم ✍ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e