⭕️ بحران آب جدیه باید صرفه جویی کنیم اما چطور؟ دقیق برام مثال بزن... 🚿 حمام و دستشویی: 1. زمان دوش گرفتن رو کوتاه کن (هر دقیقه دوش حدود ۱۵ لیتر آب مصرف می‌کنه!) 2. شیر آب رو موقع شامپو زدن یا مسواک زدن ببند. 3. از سر دوش کم‌مصرف یا تنظیم‌شونده استفاده کن. 4. اگر نشت شیر آب یا فلاش تانک داری یا نشت کولر آبی، زودتر تعمیرش کن. حتی چکه‌ی کوچک، در ماه چند صد لیتر می‌ریزه! 🍽️ آشپزخانه: 5. ظرف‌ها رو با ماشین ظرفشویی پر شده بشور، نه نیمه‌پر. 6. اگه با دست ظرف می‌شوری، شیر آب رو باز نذار؛ ظرف‌ها رو کف‌مال کن، بعد یکجا آب‌کشی کن. 7. برای شستن میوه‌ها و سبزی‌ها، ظرف آب استفاده کن نه شیر باز. 8. آب شست‌وشوی میوه‌ها رو جمع کن و برای آبیاری گلدون‌ها یا حیاط استفاده کن. 🧼 شست‌وشوی لباس: 9. ماشین لباسشویی رو فقط وقتی کاملاً پر شد روشن کن. 10. از برنامه‌های کم‌مصرف آب ماشین استفاده کن. 🌿 فضای سبز و حیاط: 11. صبح زود یا عصرها باغچه رو آب بده تا آب کمتر تبخیر بشه. 12. از سیستم‌های آبیاری قطره‌ای استفاده کن. 13. به جای شیلنگ، از سطل آب یا آب‌پاش برای شستن حیاط استفاده کن. 14. حیاط رو با آب شرب شهری نشور، یا اصلاً نَشور مگر ضروری! جارو دستت بگیر، آب که جارو نیست. 💡 نکات جانبی اما مؤثر: 15. فرزندان و اعضای خانواده رو آموزش بده و تشویق به صرفه‌جویی کن. 16. برای وضو گرفتن، شیر آب رو باز نذار. 17. از بطری آب سرد در یخچال استفاده کن تا هربار منتظر سرد شدن شیر آب نباشی. 18. ماشین رو کارواش ببر، خودت نشور 19. از شیرهای اهرمی استفاده کنی، آب سریع تر قطع میشه و خودش صرفه جویی 20. مهم نیست بقیه عمل می کنند یا نه! مهم اینه من عمل کنم و یقین داشته باشم که عدم اسراف برکت و رزق و روزی انسان رو زیاد می‌کنه و خشنودی خداوند متعال رو در پی داره... هم عمل کنیم هم نشر بدیم تا همه با بحران آب مقابله کنیم #سیدکاظم_روحبخش https://eitaa.com/joinchat/2334982163C65bbc6af0d

یکمی هم در مورد دنیای مردها بشنویم ....

♨️♨️ این محتوا حتما ببینید موضوع مهمیه و قرار ادامش بدیم. چرا که همه ما باهاش درگیریم و زن و مرد هم نداره. بزرگ و کوچیک هم نداره هرکسی یک مدل باهاش درگیره

♨️بخش دوم گفتگو در مورد شرم https://eitaa.com/kolbehh_ir/6720

تجربه سوگ....

✍️تلاش؛ کلید هدایت تحصیلی» امروز در مدرسه برای هدایت تحصیلی حضور داشتم. حس کسی را داشتم که قرار است سرنوشت آینده افراد را با نامه‌ای تعیین کند. من به عنوان مشاور، باید خبری مهم را به دانش‌آموزان و از همه مهم‌تر به والدینشان می‌رساندم. در این میان، برخی با لبخندی آرام و امید در چهره، مطمئن بودند که می‌توانند در رشته مورد علاقه‌شان تحصیل کنند. اما گروهی دیگر، با چشمانی گریان و دلهره‌مند، منتظر بودند تا ببینند آیا امکان دارد راهی برای رفتن به رشته دلخواهشان پیدا کنند یا خیر. وقتی آن اشک‌ها و اضطراب را می‌بینم، عمیقاً اندوهگین می شوم. دانش‌آموزانی که ناچارند وارد رشته‌ای شوند که هیچ علاقه‌ای به آن ندارند، و شاید مهم‌ترین دلیلش این باشد که به اندازه کافی تلاش نکرده‌اند؛ نه به خاطر تنبلی صرف، بلکه شاید به دلیل نداشتن حمایت کافی، ناآگاهی یا بی‌انگیزگی. این شکست تلاش، نه فقط روی آینده تحصیلی آن‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند احساس شکست، ناامیدی و کاهش اعتماد به نفس عمیقی در آنها ایجاد کند که سال‌ها همراهشان باشد. این لحظه‌های سخت و تصمیم‌های سرنوشت‌ساز نشان‌دهنده اهمیت بسیار زیاد هدایت تحصیلی است؛ فرصتی که نباید به سادگی از آن گذشت. هدایت تحصیلی درست می‌تواند به دانش‌آموزان کمک کند که مسیر خود را بهتر بشناسند و برای رسیدن به آرزوهایشان تلاش هدفمندتری داشته باشند. این تجربه، هم برای دانش‌آموزان و هم برای والدین، فرصتی است برای نگاه عمیق‌تر به توانایی‌ها و انتخاب‌هایی که آینده را می‌سازد #هدایت تحصیلی دکتر_خاتمی #کلبه https://eitaa.com/kolbehh_ir/6725

قابل توجه آدمهایی که دنبال موفقیت هستند

✍️ ذهنی که رها نمی کند در پس اشتغال و افکار مداوم و نشخوار فکری، همیشه ردپایی از فاجعه‌سازی و میل به کنترل وجود دارد. اشتغال ذهنی در واقع تلاشی ناخودآگاه برای مدیریت شرایطی است که یا قابل پیش‌بینی نیستند یا از کنترل ما خارج‌اند. ذهن ما با پرداختن مداوم به این افکار، می‌کوشد نوعی توهم از تسلط و آمادگی ایجاد کند؛ گویی اگر بیشتر فکر کنیم، می‌توانیم جلوی یک اتفاق بد را بگیریم یا دست‌کم برایش آماده باشیم. اما این راهکار ذهنی، نه تنها اضطراب را کاهش نمی‌دهد، بلکه آن را مزمن و فرساینده می‌کند. چرا که ذهن هیچ‌گاه به نتیجه نهایی نمی‌رسد و مدام در دور باطلی از پرسش، تحلیل و پیش‌بینی گرفتار می‌شود. این روند انرژی روانی زیادی مصرف می‌کند و فرد را درگیر نوعی خستگی ذهنی و گاه بدنی می‌سازد. بنابراین، پرسش اساسی آن است: چرا ما به دنبال کنترل هستیم، به‌ویژه در جایی که این کنترل عملاً ناممکن است؟ پاسخ ریشه‌ای به این سؤال، در نیاز عمیق روان انسان به «امنیت» نهفته است. ذهن ما کنترل را با امنیت برابر می‌داند. وقتی نمی‌توانیم شرایط را کنترل کنیم، احساس بی‌پناهی، ترس و آسیب‌پذیری در ما فعال می‌شود. برای بسیاری از ما، این وضعیت یادآور تجربه‌های قدیمی از بی‌ثباتی، طرد شدن، خطر یا حتی آسیب‌های گذشته است؛ تجربه‌هایی که ما را به این باور رسانده‌اند که اگر کنترل نکنیم، همه‌چیز از هم می‌پاشد. در واقع، تلاش برای کنترل، گاه تلاشی است برای جبران آسیب‌هایی که زمانی بر ما رفته، یا دفاعی است در برابر رنجی که از بی‌قدرتی تجربه کرده‌ایم. در روان‌درمانی، یکی از مراحل مهم، مواجهه با این ترس بنیادین و بازشناسی آن است: اینکه پذیرش ناتوانی در کنترل، ضعف نیست؛ بلکه گامی است به‌سوی زندگی واقع‌گرایانه‌تر، کاهش اضطراب، و بازیابی انرژی روانی برای آنچه واقعاً در اختیار ماست. #کلبه #افکار_منفی #دکتر_خاتمی #یادداشتهای_یک_روانشناس https://eitaa.com/kolbehh_ir/6729