📝افراد کنترل‌گر چه ویژگی‌هایی دارند؟      شخص کنترل‌گر باعث می‌شود شما فکر کنید همه چیز تقصیر شماست، چراکه شما را به خاطر چیزهای جزئی که با آن‌ها کاری ندارید هم سرزنش می‌کند. اگر مشکلی پیش بیاید آن‌ها نقش قربانی را می‌گیرند و به شما این باور را می‌دهند که مسئول چیزهایی هستید که خارج از کنترل شما است. شخص کنترل‌گر به عزت نفس شما حمله کرده و دائما از شما انتقاد می‌کند. اگر اشتباهی انجام دهید آن را بزرگ می‌کند. حتی ممکن است دائما شما را بترساند و تهدید کند.     عوامل ژنتیکی، سبک فرزندپروری و محیط رشدی فرد در کودکی نقش پررنگی در شکل‌گیری این خصلت دارند. رشد کردن در خانواده‌های بسیار سخت‌گیر و کنترل‌ کننده، خانواده‌هایی سرد و بی‌روح و دارای قوانین سخت و غیرقابل انعطاف، خانواده‌هایی که اطاعت کامل از قوانین خانواده چیزی است که از کودک انتظار می‌رود و هرگونه سرپیچی از آن عواقب وخیمی را برای کودک به دنبال خواهد داشت. در نتیجه این کودک می‌آموزد که همواره رفتار خود را زیر نظر داشته و در صورت انحراف از مسیر معین شده به شدت از خود انتقاد کند.    فرد کنترل‌گر نه تنها به دیگران بلکه برای خود نیز آسیب‌هایی ایجاد می‌کند این اشخاص با رفتارهای کنترل‌گرانه خود را از داشتن رابطه صمیمانه و عاطفی محروم می‌کنند. کنترل‌گری دائم، باعث ایجاد تنش و درگیری در رابطه می‌شود. بحث و جدل‌های مداوم، فضای رابطه را مسموم کرده و به‌ مرور زمان به فرسایش عشق و محبت بین طرفین منجر می‌شود. فرد کنترل‌گر ممکن است در نهایت از رفتار خود احساس گناه و شرم کند. او ممکن است به‌ مرور زمان متوجه آسیب‌هایی که به شریک عاطفی خود و رابطه خود وارد کرده است، بشود و از این بابت دچار عذاب وجدان و شرمساری شود. پس وجود همه این عوامل و مواردی که سابق بر این به آن‌ها اشاره کردیم، لزوم اصلاح این رفتار در افراد را ایجاد می‌کند.   @moshaverehkadeh                           

💢 ضرورت اولویت بندی اهداف👇 ⏱مدت مطالعه: 1 دقیقه 🔺بعضی‌ها فکر می‌کنند داشتن اهداف فراوان، بهترین روش برای تضمین موفقیت است..! تا اگر یک ایده به نتیجه نرسید، حداقل تعداد زیادی ایده‌ی دیگر وجود داشته باشد... متاسفانه، این نوع از تردید و ناپایداری به شدت ناکارآمد است. فرض کنید مغز ما یک توپ بادی است و داخلش پر از زنبور است. هر زنبور معادل یک ایده است. حال زنبورهای داخل توپ می‌خواهند آن را به حرکت در بیاورند. اگر هر کدام از زنبورها (ایده ها در ذهن ما) بخواهند به سوی جهتی مجزا پرواز کنند چه خواهد شد؟ می‌توان حدس زد که شاید این توپ ۳ متر به جلو برود و ۲ متر به عقب، اما هر چه که هست شاهد اتلاف وقت و انرژی هستیم..! 🔺این وضعیت «پراکندگی ذهنی» نام دارد... مغز پر از هدف و ایده است؛ اما هیچ کدام از این ایده‌‌ها شانس عملی شدن ندارند..! بعضی از ما آدم‌ها هیچ وقت راضی نمی‌شویم که فقط «یک کار» را انجام بدهیم. دوست داریم همه‌ی کارها را با هم انجام بدهیم. از زبان آموزی تا مطالعه و سرمایه گذاری تا آشپزی و ورزش حرفه‌ای... و ده ها ایده فوق العاده دیگر. این مدلِ زندگیِ بیشتر آدم‌هاست. در کش مکشی شبانه روزی با اهداف و ایده های دوست داشتنی. برای رفع این مشکل چه باید کرد؟ ✅ راه نجات، اولویت بندی کارها و پرداختن به هر کاری در اولویت تعیین شده است👌 @moshaverehkadeh

‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌🎥 ❣در زندگی مشترک داشتن سواد رابطه یعنی: 💍 محدودش نکنم و اجازه بدم گاهی هم با دوستای هم‌جنس خودش رفت و آمد داشته باشه. قرار نیست او، اسیر و زندانی باشه 💍 یعنی احساساتم رو به درستی بروز بدم و زمینه‌ای فراهم کنم تا اونم احساساتش رو بروز بده 💍 برای اینکه دوست داشتنش‌ رو بفهمم، مدام با هر روشی امتحانش نکنم 💍 دائماً در موضع طلبکار نباشم و خودمم به سهم خودم برای تقویت رابطه تلاش کنم 💍 اگه از چیزی ناراحتم، به درستی به زبون بیارم، مسیر گفتگو رو مسدود نکنم، مدام قهر نکنم 💍 احترامش رو نگه دارم، وعده و قول الکی بهش ندم و اون رو بازیچه خودم نکنم #مهارتهای_زندگی #همسرانه ‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌ ‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎@moshaverehkadeh .‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

وقتی با واقعیت‌های ناراحت‌کننده یا چالش‌های زندگی روبه‌رو می‌شویم، ذهن ما به طور طبیعی تلاش می‌کند تا از احساسات منفی جلوگیری کند و واقعیت‌ها را تحریف یا نادیده بگیرد. این نوع از فریب خود معمولاً در قالب افکار منفی مانند "من هیچ وقت به اندازه کافی خوب نیستم" یا "همه چیز به خاطر من خراب شد" ظاهر می‌شود. این افکار معمولاً به دلیل ترس از مواجهه با واقعیت‌ها و یا ناتوانی در پذیرش مشکلات به وجود می‌آیند. برای متوقف کردن خودفریبی و رسیدن به آگاهی بیشتر، نخست باید این افکار را شناسایی کنیم. وقتی افکار منفی به ذهن‌مان می‌آید، باید از خودمان بپرسیم که آیا این فکر واقعاً صحیح است؟ سپس سعی کنیم شواهدی برای رد آن پیدا کنیم و با آن مواجه شویم. پذیرش واقعیت‌ها بدون تحریف و توجیه، به ما کمک می‌کند تا مسئولیت‌های واقعی‌مان را بپذیریم و با مشکلات زندگی روبه‌رو شویم. آگاهی از خودفریبی و پذیرش آن، به ما این امکان را می‌دهد که به جای فریب دادن خود، واقعیت را همان‌طور که هست بپذیریم و از آن به عنوان فرصتی برای رشد و پیشرفت استفاده کنیم. این فرآیند نه تنها باعث افزایش مسئولیت‌پذیری می‌شود، بلکه به ما کمک می‌کند تا به یک دیدگاه صحیح‌تر و واقع‌گرایانه‌تر نسبت به خود و دنیای اطراف‌مان دست پیدا کنیم. @moshaverehkadeh